Alergia e-recepta online

Spis treści

Co się dzieje w organizmie podczas alergii?

Podstawą występowania reakcji alergicznych jest atopia - wrodzona lub nabyta skłonność do nadmiernej produkcji przeciwciał klasy IgE (ciałek obronnych) skierowanych przeciwko całkiem nieszkodliwym substancjom. Takie substancje, zdolne do nadmiernej aktywacji układu odpornościowego, nazywamy alergenami. Uczulać może wszystko, jednak do najczęściej alergizujących substancji zaliczamy m.in.: pyłki roślin, zarodniki pleśni, pokarmy (przede wszystkim orzechy ziemne i owoce morza), jad owadów błonkoskrzydłych (pszczoły, osy), sierść zwierząt, leki (głównie antybiotyki)

Alergen, który dostanie się do organizmu natychmiast wychwytywany jest przez odpowiednie przeciwciało. Kompleks alergen-przeciwciało zdolny jest do pobudzania komórek układu odpornościowego - m.in. granulocytów kwasochłonnych i komórek tucznych, które uwalniają czynniki zapalne, przede wszystkim histaminę.

Jak objawia się alergia?

Histamina odpowiedzialna jest za większości objawów alergii - rozszerza naczynia krwionośne co powoduje uczucie zatkania nosa i wodnisty katar . Towarzyszyć temu może także uczucie zatkania uszu i upośledzona zdolność słyszenia. Powoduje zaczerwienienie, łzawienie, pieczenie i świąd oczu, a także obrzęk powiek. Prowadzi do powstania zmian skórnych - obrzęku, zaczerwienienia, wykwitów pokrzywkowych i świądu skóry. Kurczy mięśnie gładkie oskrzeli co przejawia się napadami duszności, pobudza też receptory czuciowe co wywołuje napady kaszlu. W wyniku podrażnienia błon śluzowych przewodu pokarmowego wywołuje biegunkę, powoduje także skurcz mięśni i pobudza wydzielanie soków trawiennych.

Schorzenia o podłożu alergicznym

Alergia nie jest konkretną jednostką chorobową, a grupą schorzeń powstałych w tym samym mechanizmie.

Do chorób o podłożu alergicznym zaliczamy: atopowe zapalenie spojówek, alergiczny nieżyt nosa, pyłkowicę (objawy ze strony układu oddechowego lub pokarmowego po zainhalowaniu pyłków roślin przez osobę uczuloną), astmę oskrzelową, niektóre postaci egzemy (powierzchownego zapalenia skóry) - atopowe zapalenie skóry i alergiczny wyprysk kontaktowy, niektóre typy pokrzywki, uczulenie na jad owadów błonkoskrzydłych, niektóre postaci alergii pokarmowych.

Intensywny wzrost stężenia histaminy w organizmie może doprowadzić także do ciężkiej, zagrażającej życiu reakcji ogólnoustrojowej - wstrząsu anafilaktycznego. W jego przebiegu dochodzi do upośledzenia wydolności krążenia wskutek nagłego rozszerzenia naczyń i tym samym spadku ciśnienia tętniczego oraz kompensacyjnego wzrostu akcji serca. Reakcji towarzyszą zazwyczaj objawy z innych układów m.in. zmiany skórne i zaburzenia oddechu.

Czym jest marsz alergiczny?

Mimo iż każda z form choroby alergicznej może pojawić się w dowolnym momencie życia, zaobserwowano, że niektóre objawy pojawiają się częściej w określonej grupie wiekowej. Co więcej, forma choroby często zmienia się wraz z dorastaniem dziecka. Takie zjawisko nazwano marszem alergicznym.

U niemowląt zazwyczaj obserwuje się objawy ze strony przewodu pokarmowego, które w wieku 7-12 miesięcy wypierane są przez zmiany skórne. W 2-3 roku życia stan skóry ulega poprawie, a u dzieci zaczynają dominować objawy astmy oskrzelowej. W wieku 4-7 lat przewagę stanowią objawy alergicznego nieżytu nosa, do których w 8-14 roku życia dołącza z powrotem astma oskrzelowa.

Czynniki ryzyka wystąpienia alergii

Szacuje się, że choroby o podłożu alergicznym dotyczą około 30-40% społeczeństwa. W ostatnich latach odnotowano dużą dynamikę wzrostu zachorowań, zwłaszcza w rejonach uprzemysłowionych.

Ocenia się, że wpływ na to ma zanieczyszczenie środowiska - zwłaszcza dym i spaliny samochodowe oraz zwiększona koncentracja alergenów. Nie bez znaczenia pozostają coraz to nowsze konserwanty, nie zawsze dokładnie przebadane, tak często dodawane do produktów spożywczych czy kosmetyków.

Choroby alergiczne mają charakter dziedziczny, ryzyko zachorowania u dziecka wynosi 40% gdy objawy dotyczą jednego rodzica i aż 60% gdy choruje oboje rodziców. Badania genetyczne wskazują na istnienie określonych wariantów genowych, które odpowiedzialne są za nadwrażliwość układu odpornościowego.

Z uwagi na to, że większość objawów alergii ujawnia się we wczesnym wieku dziecięcym, wzięto pod lupą sposób karmienia niemowląt. Zaobserwowano, że dzieci karmione piersią rzadziej cierpią na schorzenia alergiczne w porównaniu z tymi, które całkowicie lub częściowo spożywały pokarmy sztuczne.

Oceniono, że jest to spowodowane protekcyjną rolą przeciwciał klasy IgG obecnych w pokarmie kobiecym oraz mniejszym narażeniem na alergeny w krytycznym momencie kształtowania się układu odpornościowego dziecka. Z uwagi na to, że niektóre alergeny potrafią przeniknąć do pokarmu, by uniknąć alergii u dziecka, kobietom obciążonym wywiadem alergicznym zaleca się stosowanie diety hipoalergicznej w okresie karmienia piersią.

Zaleca się także unikanie spożywania produktów wybitnie uczulających np. orzeszków ziemnych w ciąży i podczas laktacji.

Zaobserwowano, że częstość reakcji alergicznych wzrasta wraz z poprawą warunków życia danej populacji i na tej podstawie wysnuto hipotezę higieniczną. Zakłada ona, że mniejsze narażenie na choroby infekcyjne, stosowanie szczepionek i antybiotyków oraz wszechobecna higiena zmniejszają różnorodność bodźców, które stymulują rozwój układu odpornościowego.

Diagnostyka alergii

Podstawę rozpoznania choroby alergicznej stanowi dobrze przeprowadzony wywiad lekarski. Należy ustalić okoliczności wystąpienia objawów, ich powtarzalność np. sezonową oraz obciążenia rodzinne. Badanie przedmiotowe także może nasunąć diagnozę, jednak w okresie remisji zazwyczaj nie obserwuje się żadnych odchyleń od normy.

By potwierdzić, który konkretny czynnik odpowiada za reakcję alergiczną warto wykonać testy skórne (badanie oceniające reakcję skórną po bezpośrednim kontakcie z określoną substancją, może polegać na powierzchownym naniesieniu substancji na skórę po uprzednim zadrapaniu naskórka lub śródskórnej iniekcji roztworu) lub wziewne próby ekspozycyjne (spirometryczna ocena reakcji oskrzeli po inhalacji określonej substancji o potencjale alergizujacym).

Przy diagnostyce alergii pokarmowych skuteczne może być stosowanie diety eliminacyjnej, polegającej na ograniczaniu spożywania konkretnych produktów. Ustąpienie alergii świadczy o potencjalnej przyczynie objawów.

W diagnostyce alergii stosowane są także badania serologiczne, oceniające ilość przeciwciał klasy IgE. W wielu chorobach alergicznych następuje wzrost bezwzględnej ilości tych przeciwciał, nie jest to jednak regułą. Przy prawidłowej ich ilości warto ocenić stężenie swoistych przeciwciał IgE, skierowanych przeciw konkretnym alergenom.

Leczenie alergii

Leczenie choroby alergicznej polega przede wszystkim na całkowitym unikaniu lub ograniczaniu kontaktu z substancją, która wywołuje objawy. Należy także unikać sytuacji, które zaostrzają objawy np. wdychania dymu papierosowego, przebywania w silnie zanieczyszczonym środowisku.

Jeśli jednak alergia jest już w swoim aktywnym stadium warto zastosować leki , które łagodzą objawy np. leki przeciwhistaminowe. Utrudniają one połączenie uwolnionej histaminy z odpowiednim receptorem i tym samym hamują reakcję alergiczną organizmu. Z uwagi na lepszy profil bezpieczeństwa i znikomy wpływ na ośrodkowy układ nerwowy zalecane jest stosowanie leków drugiej generacji np. bilastyna, cetyryzyna, klemastyna.

W aptekach dostępne są produkty niewymagające recepty, przyjmowane doustnie np. Allegra, Hitaxa lub przeznaczone do stosowania miejscowego np. Fenistil w kremie, wskazany w przypadku ukąszeń. Silniejsze preparaty np. Clatra, Telfexo można zakupić po przedstawieniu recepty.

Innymi lekami o działaniu objawowym są glikokortykosteroidy stosowane miejscowo (np. krem Hydrocortisonum Aflofarm), w inhalacjach (np. Nebbud) lub ogólnoustrojowo. Dostępne są także kromony - leki hamujące uwalnianie histaminy z komórek układu odpornościowego np. kromoglikan sodowy oraz leki przeciwleukotrienowe - hamujące syntezę leukotrienów, jednego z typów cytokin zapalnych np. Monkasta.

Leczenie biologiczne

Jeśli pacjent nie jest w stanie unikać kontaktu z alergenem lub objawy alergii są bardzo nasilone, istnieje szansa na przeprowadzenie immunoterapii swoistej - odczulania. Niestety, nie w każdym przypadku jest ona możliwa, decyzję podejmuje alergolog na podstawie czynników osobniczych. Terapia trwa długo - od 3 do 5 lat, polega ona na wielokrotnym podskórnym wstrzykiwaniu roztworu alergenów o wzrastającym stężeniu.

Odczulanie ma na celu uodpornienie pacjenta na drażniącą go do tej pory substancję i złagodzenie, a nawet całkowite zniesienie objawów alergii. Terapia działa najskuteczniej w przypadku alergii na jad owadów błonkoskrzydłych, astmy alergicznej oraz u osób cierpiących na alergiczny nieżyt nosa.

Naukowcy coraz intensywniej pracują także nad przyczynowymi metodami leczenia reakcji nadwrażliwości. Na tę chwilę możliwa stała się terapia biologiczna za pomocą omalizumabu - humanizowanego przeciwciała monoklonalnego klasy IgG, które blokuje przeciwciała IgE, odpowiedzialne za reakcje alergiczne.

Leczenie stanu anafilaktycznego

Anafilaksja jest sytuacją wyjątkową, wymagającą wyjątkowych środków. Każdy pacjent, który przeszedł tego typu reakcję powinien w każdej sytuacji mieć przy sobie ampułkostrzykawkę wypełnioną adrenaliną.

Postępowanie przeciwwstrząsowe polega na domięśniowym podaniu 0,3 mg adrenaliny (u dzieci 0,01mg/kg), przyjęciu leków przeciwhistaminowych i sterydowych. Należy jak najszybciej, jeśli to możliwe usunąć źródło alergenu, monitorować parametry życiowe, jeśli to konieczne zastosować tlenoterapię i leki wspomagające krążenie. Anafilaksja jest stanem, który wymaga hospitalizacji.