Czy endometrioza powoduje niepłodność?
Endometrioza może negatywnie wpływać na płodność kobiet, ponieważ zaburza wiele funkcji narządów płciowych. Zaawansowane postacie choroby, w których obserwuje się rozległe zrosty, powodują niedrożność jajowodów bądź zaburzają ich perystaltykę. Szacuje się, że na endometrioza dotyczy od 20 do 40% niepłodnych par.
Endometrioza powoduje zaburzenia funkcjonowania gospodarki hormonalnej jajników, co prowadzi do braku jajeczkowania, zespołu luteinizacji niepękniętego pęcherzyka i do niewydolności ciałka żółtego.
Luteinizacja niepękniętego pęcherzyka oznacza, że w cyklu miesiączkowym nie dochodzi do uwolnienia dojrzałej komórki jajowej zdolnej do zapłodnienia. Ciałko żółte to struktura, która krótko po poczęciu odpowiada za produkcję progesteronu, hormonu podtrzymującego ciążę.
Co więcej, ektopowe (niefizjologiczne) występowanie błony śluzowej macicy może powodować powstanie autoprzeciwciał przeciw antygenom endometrialnym. W konsekwencji endometrium macicy zlokalizowane eutopowo (fizjologicznie) też staje się celem tych przeciwciał, a reakcja immunologiczna uniemożliwia prawidłową implantację zarodka lub nawet może prowadzić do poronień samoistnych.
Endometrioza oddziałuje negatywnie na liczne procesy zachodzące w narządach rodnych kobiety, utrudniając a niekiedy uniemożliwiając zapłodnienie i donoszenie ciąży.
Leczenie endometriozy a płodność
Nieleczona endometrioza trwa długo, a po leczeniu często występują jej nawroty. Opisywano jednak przypadki samoistnych remisji.
Postępowanie w endometriozie zależy od wieku kobiety, chęci rozrodu, stopnia zaawansowania choroby, obecności zrostów, umiejscowienia ognisk choroby, a także reakcji na wcześniej zastosowaną terapię.
Do metod leczenia endometriozy zalicza się leczenie chirurgiczne i farmakologiczne.
Leczenie operacyjne może obejmować usunięcie ognisk lub torbieli endometrialnych, całego jajnika, a w wyjątkowych sytuacjach macicy z przydatkami. Jeśli chora chce w przyszłości zajść w ciążę stosuje się leczenie zachowawcze - oznacza to, że chirurg całkowicie usuwa zmiany chorobowe z zachowaniem narządów płciowych i przywróceniem prawidłowej anatomii miednicy mniejszej. Aktualnie zabiegi można wykonywać metodą laparoskopową.
Laparoskopia to zabieg chirurgiczny, który lekarz rozpoczyna od nacięcia skóry i głębszych tkanek w trzech miejscach, tworząc małe otwory. Jeden z nich znajduje się w okolicy pępka a pozostałe po lewej i prawej stronie brzucha. Przez otwory wprowadza się układ optyczny - kamerę i narzędzia chirurgiczne, za pomocą których lekarz usuwa zmiany chorobowe.
Leczenie farmakologiczne obejmuje terapię hormonalną i zwalczanie objawów choroby - w tym przypadku chodzi o terapię przeciwbólową. Leki hormonalne powodują supresję czynności jajników, co jest niekorzystne, jeśli kobieta planuje ciążę i dlatego nie powinno być wówczas stosowane.
Dodatkowo u chorych pragnących mieć dzieci wykorzystuje się metody wspomaganego rozrodu.
Zobacz także: Antykoncepcja w endometriozie - dlaczego stosuje się tabletki antykoncepcyjne?