Dexaven E-recepta- recepta online z konsultacją | cena, dawkowanie, przeciwwskazania

Lek Dexaven zawiera deksametazon, który jest syntetycznym glikokortykosteroidem. Przejawia działanie przeciwzapalne, przeciwalergiczne i immunosupresyjne. Jest wykorzystywany w ostrych stanach zagrożenia życia, w profilaktyce nudności i wymiotów obserwowanych w trakcie leczenia przeciwnowotworowego, w zapobieganiu i terapii powikłań zabiegów chirurgicznych oraz w leczeniu COVID-19.

Podstawowe informacje o leku Dexaven

Substancja czynna: fosforan deksametazonu

Wskazania: ostre stany zagrożenia życia, profilaktyka nudności i wymiotów w trakcie leczenia przeciwnowotworowego, profilaktyka i leczenie powikłań zabiegów chirurgicznych, COVID-19

Zastosowanie: domięśniowe lub dożylne

Dawkowanie: 4- 16 mg na dzień lub więcej w zależności od sytuacji klinicznej

Główne przeciwwskazania: nadwrażliwość na substancję czynną lub pozostałe składniki leku, układowe zakażenia, skaza krwotoczna (samoistna lub spowodowana przez leki przeciwzakrzepowe) przy wstrzyknięciu dostawowym

Główne działania niepożądane: zwiększenie ryzyka krwawień z przewodu pokarmowego, obniżenie tolerancji glukozy, większa podatność na zakażenia

Ile kosztuje lek Dexaven?

Dostępne są dwie pojemności opakowań leku Dexaven:

• 10 ampułek o objętości 1 ml - jedno opakowanie w cenie podstawowej kosztuje około 67 zł,

• 10 ampułek o objętości 2 ml - jedno opakowanie w cenie podstawowej kosztuje około 76 zł.

Lek Dexaven można wykupić w aptece jedynie po okazaniu recepty. Receptę możesz zdobyć na portalu Erecept.pl.

Jak działa lek Dexaven?

Substancją czynną leku Dexaven jest deksametazon, zaliczany do grupy syntetycznych glikokortykosteroidów. Ma bardzo silne i długotrwałe działanie przeciwzapalne, przeciwalergiczne i immunosupresyjne, przy czym praktycznie nie ma żadnych właściwości mineralokortykoidowych.

Skład leku Dexaven

Każdy mililitr leku Dexaven zawiera 4 mg deksametazonu fosforanu (Dexamethasoni phosphas) w postaci deksametazonu sodu fosforanu (Dexamethasoni natrii phosphas) oraz substancje pomocnicze:

• benzalkoniowy chlorek,

• disodu edetynian,

• sodu siarczyn bezwodny,

• disodu fosforan dwunastowodny,

• sodu diwodorofosforan dwuwodny,

• woda do wstrzykiwań,

• azot.

Dexaven zamienniki

Lekami z tą samą substancją czynną co Dexaven są:

• Dexamethason WZF 0,1%
• Pabi-Dexamethason
• Dexapolcort
• Ozurdex
• Demezon
• Dexamethasone phosphate SF
• Dexamethasone Krka

Skutki uboczne leku Dexaven

Produkt leczniczy stosowany krótkotrwale jest dobrze tolerowany a działania niepożądane (zgłaszane przy długotrwałej terapii) występują rzadko.

Częstość skutków ubocznych polegająca na hamowaniu osi podwzgórze-przysadka nadnercza wiąże się z siłą działa leku, jego dawką, porą dnia przyjmowania leku i czasem trwania leczenia.

Działania niepożądane występujące w trakcie stosowania leku Dexaven można podzielić ze względu na układ narządów, które obejmują:

• zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: jałowa martwica głowy kości udowej i ramiennej, osłabienie mięśni, miopatia posteroidowa, utrata masy mięśniowej, osteoporoza, samoistne złamania łącznie z kompresyjnymi złamaniami kręgosłupa i patologicznymi złamaniami kości długich,

• zaburzenia żołądka i jelit: nudności, wymioty, utrata łaknienia, która może spowodować zmniejszenie masy ciała, zwiększony apetyt, który może doprowadzić do zwiększenia masy ciała, biegunka lub zaparcia, wzdęcie brzucha, podrażnienie żołądka i zapalenie przełyku z owrzodzeniami, wrzód żołądka z możliwością perforacji i krwawienia, perforacja jelita cienkiego i grubego, w szczególności w zapalnych chorobach jelit, zapalenie trzustki,

• zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: zaburzone gojenie się ran, ścieńczenie skóry, która staje się wrażliwa i podatna na uszkodzenia, wybroczyny i wylewy krwawe, rumień na twarzy, rozstępy skórne, hirsutyzm, wykwity trądzikopodobne, zmniejszenie reaktywności w testach skórnych, reakcje nadwrażliwości takie jak: alergiczne zapalenie skóry, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy; leczenie glikokortykosteroidami podawanymi pozajelitowo powoduje zmniejszenie lub zwiększenie zabarwienia skóry, bliznowacenie, stwardnienia w obrębie skóry, zmniejszenie odczuwania bólu, zanik skóry lub tkanki podskórnej i ropnie jałowe w miejscu podania,

• zaburzenia układu nerwowego: napady drgawek, zapalenie nerwów, parestezje, po odstawieniu glikokortykosteroidu może dojść do zwiększenia ciśnienia wewnątrzczaszkowego z tarczą zastoinową (rzekomy guz mózgu),

• zaburzenia endokrynologiczne: zaburzenia miesiączkowania, objawy zespołu Cushinga, zahamowanie wzrostu u dzieci, wtórne zahamowanie czynności osi przysadkowo-nadnerczowej, zmniejszenie tolerancji węglowodanów; ujawnienie się utajonej cukrzycy i wzrost zapotrzebowania na insulinę lub doustne leki przeciwcukrzycowe u chorych na cukrzycę,

• zaburzenia oka: jaskra wtórna, wytrzeszcz, uszkodzenie nerwu wzrokowego, zaćma podtorebkowa tylnej części soczewki, centralna retinopatia surowicza, nieostre widzenie, zaostrzenie choroby wirusowej i grzybiczej oka; czasem dochodzi do zwiększenia ciśnienia wewnątrzgałkowego,

• zaburzenia metabolizmu i odżywiania: ujemny bilans azotowy spowodowany nasilonym katabolizmem białek, retencja sodu, retencja płynów, utrata potasu, alkaloza hipokaliemiczna, hipokalcemia,

• zaburzenia psychiczne: zawroty i bóle głowy, omamy, psychozy, euforia, zmiany nastroju, objawy rzekomego guza mózgu spowodowane zwiększeniem ciśnienia wewnątrzczaszkowego i wystąpieniem tarczy zastoinowej,

• zaburzenia naczyniowe: zakrzepy z zatorami, zatory tłuszczowe, hipercholesterolemia, przyspieszona miażdżyca naczyń; martwicze zapalenie naczyń, zakrzepowe zapalenie żył,

• zaburzenia serca: arytmie lub zmiany EKG związane z niedoborem potasu, omdlenia, nasilenie nadciśnienia tętniczego, pęknięcie serca jako konsekwencja niedawno przebytego zawału serca, nagłe zatrzymanie krążenia, zastoinowa niewydolność krążenia, nadciśnienie tętnicze,

• zaburzenia krwi i układu chłonnego: leukocytoza, małopłytkowość, limfopenia,

• zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: nasilenie lub maskowanie objawów zakażenia, bezsenność, reakcje anafilaktyczne, pieczenie i mrowienie, które mogą wystąpić po dożylnym podaniu glikokortykosteroidów.

Ostrzeżenia dotyczące stosowania leku Dexaven

W trakcie terapii glikokortykosteroidami nie powinno się przeprowadzać szczepień, gdyż w tym czasie reakcje immunologiczne są słabsze i wytwarzanie przeciwciał może być nieefektywne.

W okresie leczenia, zwykle w ciągu kilku dni bądź tygodni od jego rozpoczęcia, mogą rozwinąć się ciężkie psychiatryczne działania niepożądane. Ich ryzyko może być większe przy stosowaniu dużych dawek bądź przy ogólnoustrojowym podaniu, jednak wielkość dawki nie determinuje rozpoczęcia, ciężkości ani długości objawów psychiatrycznych. Zazwyczaj symptomy te ustępują po zmniejszeniu dawkowania bądź odstawieniu deksametazonu, ale czasami konieczne jest zastosowanie specyficznego leczenia.

Jeśli pacjent lub osoby z jego otoczenia zauważą pojawienie się objawów psychologicznych, szczególnie obniżenie nastroju lub myśli samobójcze, powinien się zgłosić do lekarza.

Objawy psychiatryczne mogą pojawić się również na początku lub w trakcie odstawiania Dexavenu.

Pozajelitowe podanie glikokortykosteroidów wiąże się z ryzykiem ciężkich reakcji anafilaktoidalnych, takich jak obrzęk głośni, pokrzywka czy skurcz oskrzeli. Dotyczy to w szczególności chorych z alergią. W takiej sytuacji należy jak najszybciej zgłosić się na szpitalny oddział ratunkowy (SOR).

Kortykosteroidy nie powinny być stosowane w przypadku urazu głowy lub udaru.

Długotrwałe stosowanie glikokortykosteroidów może przyczynić się do rozwoju niewydolności kory nadnerczy, która może trwać dłuższy czas po zakończeniu leczenia. Dlatego odstawienie deksametazonu powinno być przeprowadzane stopniowo i powoli.

Stany takie jak choroby towarzyszące, urazy lub zabiegi chirurgiczne przy długotrwałym stosowaniu są wskazaniem do czasowego zwiększenia dawki leku.

Dexaven hamuje odpowiedź przeciwzapalną i czynność układu immunologicznego (ma działanie immunosupresyjne) przez co zwiększa podatność na infekcje i ich nasilenie. Dodatkowo może maskować niektóre symptomy zapalenia lub infekcji, objawy stają się nietypowe, a ciężkie zakażenia (na przykład posocznica lub gruźlica) osiągają poważny stopień zaawansowania przed zdiagnozowaniem.

Szczególną ostrożność należy zachować przy schorzeniach, takich jak:

• zakażenie ropne,

• aktywny lub utajony wrzód trawienny,

• osteoporoza,

• nadciśnienie tętnicze,

• zastoinowa niewydolność krążenia,

• cukrzyca,

• trwająca lub przebyta ciężka psychoza maniakalno-depresyjną (zwłaszcza z przebytą psychozą posteroidową),

• gruźlica w wywiadzie (glikokortykosteroidy mogą powodować nawrót choroby),

• jaskra (również w wywiadzie rodzinnym),

• uszkodzenie lub marskość wątroby,

• niewydolność nerek,

• padaczka,

• owrzodzenie błony śluzowej przewodu pokarmowego,

• świeża anastomoza jelitowa,

• predyspozycja na zakrzepowe zapalenie żył,

• wrzodziejące zapalenie jelita grubego,

• uchyłkowatość jelit,

• miastenia,

• opryszczka oka zagrażającą perforacją rogówki,

• niedoczynność tarczycy.

Długotrwałe i powtarzane stosowanie Dexavenu do obciążonych stawów może skutkować pogorszeniem się zmian degeneracyjnych w tych stawach i martwicą kości.

Podczas miejscowego leczenia zapalenia ścięgna lub pochewki ścięgna należy być czujnym, aby wstrzykując lek, zrobić to dokładnie w przestrzeń pomiędzy ścięgnem a jego pochewką.

W trakcie ogólnoustrojowej i miejscowej terapii kortykosteroidami mogą rozwinąć się zaburzenia widzenia. W przypadku objawów, takich jak nieostre widzenie lub inne zaburzenia, należy udać się do okulisty w celu zróżnicowania możliwych przyczyn, takich jak zaćma, jaskra lub rzadkie choroy (na przykład centralna chorioretinopatia surowicza).

Co ważne, glikokortykosteroidy, w tym deksametazon, powodują zależne od dawki zahamowanie wzrostu u niemowląt, dzieci i młodzieży, które może być nieodwracalne.

Wśród wcześniaków z przewlekłą chorobą płuc, u których rozpoczęte wczesne leczenie (

W skład Dexavenu wchodzi siarczyn sodu, który rzadko powoduje ciężkie reakcje nadwrażliwości i skurcz oskrzeli.

Dla kogo jest lek Dexaven?

Lek Dexaven może być stosowany przez dorosłych i dzieci już od pierwszego miesiąca życia.

Wskazaniem do terapii Dexavenem jest leczenie ostrych stanów zagrożenia życia które wymagają zastosowania glikokortykosteroidów (te stany to między innymi wstrząs o różnej etiologii, obrzęk mózgu, obrzęk krtani i strun głosowych, ostre odczyny uczuleniowe, ciężkie stany spastyczne oskrzeli, tj. stan astmatyczny, dychawica oskrzelowa w przebiegu zakażenia, przewlekły nieżyt oskrzeli, przełomy w chorobie Addisona).

Dexaven stosuje się również w profilaktyce nudności i wymiotów indukowanych leczeniem przeciwnowotworowym i powikłań z nim związanych.

Podanie glikokortykosteroidów może również zapobiec lub złagodzić powikłania zabiegów chirurgicznych, w tym głównie nudności i wymiotów.

Kolejnym wskazaniem do przyjmowania Dexavenu jest COVID-19 rozpoznany u pacjentów dorosłych i dzieci powyżej 12. roku życia (i o masie ciała wyższej lub równej 40 kg), którzy wymagają tlenoterapii.

Dawkowanie leku Dexaven

Dawkowanie leku Dexaven różni się w zależności od wskazania, stanu pacjenta i jego reakcji na lek.

Dexaven podaje się we wstrzyknięciu dożylnym lub domięśniowym, albo we wlewie kroplowym. Możliwe jest podanie nasiękowe lub dostawowe. Przy podaniu domięśniowym należy pamiętać, że powinno ono być głębokie, do dużej masy mięśni.

Wstrzyknięcia należy wykonywać powoli, ponieważ szybkie dożylne podanie dużych dawek glikokortykosteroidów może być przyczyną zapaści sercowo-naczyniowej.

Dexaven przed podaniem należy rozcieńczyć w w 0,9% roztworze chlorku sodu lub 5% roztworze glukozy.

Ogólne zalecenia dawkowania

Z reguły dzienna dawka leku Dexaven wynosi od 4 do 16 mg, w wyjątkowych sytuacjach do 32 mg na dobę. Zazwyczaj jednorazowa dawka to 4-8 mg. Jeśli jest taka potrzeba, przyjmowanie leku można powtarzać kilka razy dziennie w odpowiednich odstępach.

W nagłych sytuacjach zagrażających życiu, takich jak wstrząs anafilaktyczny lub ostry atak astmy, mogą być potrzebne znacznie większe dawki leku niż te podane w ogólnych zaleceniach. Gdy udaje się uzyskać kontrolę nad chorobą, przyjmowane dawki należy stopniowo zmniejszać do najmniejszej skutecznej dawki, cały czas kontrolując stan chorego.

Obrzęk mózgu jest wskazaniem do podania 10 mg leku dożylnie, a następnie 4 mg domięśniowo co 6 godzin, aż objawy ustąpią. Zazwyczaj po 2-4 dniach dawkowanie może zostać zmniejszone, a następnie po 5-7 dniach stopniowo zakończone.

Miejscowe wstrzyknięcie i podanie nasiękowe jest wskazaniem do podania od 4 do 8 mg. Jeśli lek jest podawany do małych stawów zwykle dawka 2 mg jest wystarczająca.

Lek Dexaven jest stosowany również w profilaktyce nudności i wymiotów indukowanych chemio- lub radioterapią i innych działań niepożądanych i powikłań związanych z prowadzoną terapią przeciwnowotworową. Nie ustalono jednak optymalnej dawki. Zazwyczaj przed podaniem chemioterapii, pacjent przyjmuje dożylnie od 8 do 20 mg Dexavenu.

Oprócz tego wskazaniem do zastosowania Dexavenu jest profilaktyka i leczenie powikłań zabiegów chirurgicznych (głównie nudności i wymiotów). Zalecana dawka wynosi 4-5 mg dożylnie, ale powinna być indywidualnie dostosowana do stanu chorego.

Dawki leku na początku terapii są zazwyczaj większe, a po uzyskaniu docelowego efektu terapeutycznego, są zmniejszane aż do ustalenia najmniejszej skutecznej dawki, która utrzymuje korzystne działanie lub aż do odstawienia leku. Co ważne, stres może być przyczyną zwiększenia dawkowania.

Po długotrwałej terapii, Dexaven należy odstawiać powoli.

Dzieci i młodzież

Dawkowanie wśród dzieci i młodzieży różnią się i może się zmieniać w zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta.

Zwykle stosowana dawka wynosi od 0,2 do 0,4 mg/kg masy ciała dziennie.

Stosowanie u osób w podeszłym wieku

Wśród pacjentów w podeszłym wieku skutki uboczne glikokortykosteroidów mogą być bardziej nasilone. Szczególnie dotyczy to osób z towarzyszącymi chorobami, takimi jak: osteoporoza, nadciśnienie tętnicze, hipokaliemia (obniżone stężenie potasu), cukrzyca, podatność na infekcje i ścieńczenia skóry.

Do stosowania w leczeniu Covid-19

Lek Dexaven jest stosowany w leczeniu choroby COVID-19. Zalecana dawka to 6 mg dziennie, podawana dożylnie przez 10 dni.

Lek Dexaven a ciąża

Deksametazon zawarty w leku Dexaven z łatwością przenika przez łożysko.

Długotrwałe bądź częste leczenie glikokortykosteroidem w trakcie ciąży może zwiększyć prawdopodobieństwo opóźnienia rozwoju płodu.

U dzieci matek, które w trakcie ciąży otrzymywały deksametazon w teorii może wystąpić niedoczynność kory nadnerczy, która zazwyczaj ustępuje po narodzinach i nie ma znaczenia klinicznego.

Lek Dexaven u kobiet w ciąży powinien być stosowany tylko gdy lekarz zaopiniuje, że korzyść dla matki przewyższa potencjalne zagrożenie dla płodu.

Lek Dexaven a prowadzenie pojazdów

Lek Dexaven nie wpływa lub wpływa w nieistotnym stopniu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Należy pamiętać, by przed użyciem leku zapoznać się z treścią ulotki dołączonej do opakowania lub skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą, ponieważ każdy lek niewłaściwie stosowany może zagrażać życiu lub zdrowiu. Dokładne informacje dotyczące charakterystyki produktu znajdują się w ulotce dołączonej do opakowania preparatu.

Dane zamieszczone w artykule mają charakter jedynie informacyjny, nie zastępują przepisów prawnych i nie mogą zostać podstawą do jakichkolwiek roszczeń.

Bibliografia

Inni czytali również

15.02.2024

Metmin - Recepta online - e-Recepta z konsultacją | cena, dawkowanie, przeciwwskazania

Czytaj wpis

21.06.2024

Amoksiklav – E-recepta – recepta online z konsultacją | cena, dawkowanie, przeciwwskazania

Czytaj wpis

25.07.2024

Antyandrogenne tabletki antykoncepcyjne - jak działają? Dla kogo?

Czytaj wpis

15.02.2024

Stieprox - Recepta online - e-Recepta z konsultacją | cena, dawkowanie, przeciwwskazania

Czytaj wpis