Czym jest niedociśnienie tętnicze?
W przeważającej liczbie przypadków problemy związane z ciśnieniem tętniczym dotyczą wysokiego ciśnienia. Niemniej jednak możliwe jest pojawienie się schorzenia przeciwstawnego.
Niedociśnienie tętnicze to stan, gdy borykamy się ze zbyt niskim ciśnieniem krwi. Może ono powodować nawet większy niepokój niż nadciśnienie tętnicze, ponieważ jest słabo poznane i nie ma jednoznacznych zaleceń odnośnie rozpoznania czy leczenia, ponadto (mimo objawów) może być bagatelizowane.
Podział niedociśnienia tętniczego
Niedociśnienie tętnicze możemy pogrupować na trzy kategorie - niedociśnienie pierwotne, niedociśnienie wtórne, niedociśnienie ortostatyczne.
Niedociśnienie pierwotne (samoistne)
Niedociśnienie samoistne to najczęstsza postać hipotonii. Charakteryzuje je przewlekle utrzymujące się niskie ciśnienie, którego przyczyny nie da się ustalić. Według niektórych źródeł może dotyczyć 15% populacji, zwykle w okresie nastoletnim i wieku średnim. Może pojawiać się rodzinnie i w odpowiedzi np. na stres.
Niedociśnienie wtórne
Związane jest z inną chorobą, np.: niedoczynnością przysadki mózgowej czy nadnerczy, niewydolnością serca, arytmią serca, nadciśnieniem płucnym, wstrząsem, stosowaniem niektórych leków (np. nitratów, leków na nadciśnienie, diuretyków) czy nieprawidłową funkcją układu autonomicznego u starszych osób.
Niedociśnienie ortostatyczne
Inaczej nazywane hipotonią ortostatyczną. W tym rodzaju niedociśnienia występuje gwałtowny spadek ciśnienia po zbyt szybkiej zmianie pozycji na stojącą lub długim jej utrzymywaniu. Niektórzy wyróżniają dwie postacie - jedną związaną z objawami występującymi w ciągu 3 minut i drugą następującą po 5-40 minutach.
Najczęściej występuje u osób starszych, nawet u około 30% ludzi powyżej 65. roku życia. Może być skutkiem m.in. niewłaściwie dobranych leków hipotensyjnych, przeciwdepresyjnych, cukrzycy, chorób endokrynologicznych (np. niedoczynność tarczycy, niedoczynność przysadki mózgowej, niedoczynność kory nadnerczy), chorób układu krążenia (np. niewydolność serca), zaburzeń czynności układu nerwowego autonomicznego, takich jak choroba Parkinsona z niewydolnością autonomiczną.
Wszyscy pacjenci z nadciśnieniem tętniczym, szczególnie po 65. roku życia, powinni być badani pod kątem możliwości wystąpienia hipotonii ortostatycznej.
Czy ważne jest rozpoznanie typu niedociśnienia?
Niezbędne jest określenie, z jakim typem niedociśnienia mamy do czynienia po przeprowadzeniu wywiadu, badania fizykalnego i badań dodatkowych pacjenta. Występowanie hipotonii ortostatycznej predysponuje do omdleń, a także zwiększa ryzyko sercowo-naczyniowe, przeciwnie do niedociśnienia przewlekłego.