Alventa - Recepta online - e-Recepta z konsultacją | cena, dawkowanie, przeciwwskazania

Podstawowe informacje o leku Alventa

Substancja czynna: chlorowodorek wenlafaksyny

Wskazania: epizody dużej depresji , uogólnione zaburzenia lękowe, fobia społeczna, lęk napadowy

Zastosowanie: doustne

Dawkowanie: dawka początkowa 75 mg na dobę (w lęku napadowym 37,5 mg na dobę), do dawki maksymalnej 225 mg na dobę (w depresji do 375 mg na dobę)

Główne przeciwwskazania: reakcje nadwrażliwości na jakiekolwiek substancje preparatu, jednoczesne stosowanie inhibitorów monoaminooksydazy

Główne działania niepożądane: nudności, suchość w jamie ustnej, zaparcia, ból głowy, zawroty głowy, senność, bezsenność, nadmierna potliwość

Ile kosztuje lek Alventa?

Lek Alventa jest dostępny w dawce 37,5 mg, 75 mg, 150 mg i jego cena może wynosić odpowiednio: 13 zł, 23 zł, 43 zł za opakowanie zawierające 28 tabletek.

Czym jest Alventa?

Alventa to lek należący do grupy SNRI, stosowany w następujących wskazaniach: leczenie epizodów dużej depresji, zapobieganie nawrotom epizodów dużej depresji, leczenie uogólnionych zaburzeń lękowych, leczenie fobii społecznej, leczenie lęku napadowego z lub bez towarzyszącej agorafobii.

Jaki jest mechanizm działania leku Alventa?

Alventa zawiera substancję czynną wenlafaksynę, która jest wybiórczym inhibitorem zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny oraz w mniejszym stopniu dopaminy w ośrodkowym układzie nerwowym. Oznacza to, że jej działanie opiera się na wzmocnieniu działania tych neuroprzekaźników w mózgu.

Jaki jest skład leku Alventa?

Alventa zawiera substancję czynną chlorowodorek wenlafaksyny oraz substancje pomocnicze: ziarenka sacharozy (sacharoza i skrobia kukurydziana), hydroksypropylocelulozę, powidon K-30, etylocelulozę, dibutylu sebacynian, talk, żelatynę, żelaza tlenek czerwony, tytanu dwutlenek, żelaza tlenek żółty.

Alventa to kapsułki o przedłużonym uwalnianiu dostępne w dawkach 37,5 mg, 75 mg lub 150 mg chlorowodorku wenlafaksyny.

Jak stosować lek Alventa?

Lek Alventa należy stosować doustnie. Kapsułki należy połykać w całości, bez dzielenia, kruszenia, żucia i rozpuszczania. Przyjmować je należy każdego dnia o podobnej porze, podczas posiłku, popijając płynem.

Jak dawkować lek Alventa u dorosłych?

• Epizody dużej depresji

Dawka początkowa preparatu Alventa wynosi 75 mg na dobę. Jeśli jest taka konieczność możliwe jest zwiększenie dawki. Dawkowanie należy zwiększać stopniowo, w odstępach ok. 2 tygodni, maksymalnie do 375 mg na dobę.

Lek Alventa należy stosować długo, zwykle kilka miesięcy lub dłużej, w najmniejszej skutecznej dawce.

• Leczenie zaburzenia lękowego uogólnionego

Dawka początkowa preparatu Alventa wynosi 75 mg na dobę. Jeśli jest taka konieczność możliwe jest zwiększenie dawki. Dawkę należy zwiększać stopniowo, w odstępach ok. 2 tygodni, maksymalnie do 225 mg na dobę.

Wenlafaksynę należy stosować długo, zwykle kilka miesięcy lub dłużej. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę.

• Fobia społeczna

Zaleca się stosowanie wenlafaksyny w dawce 75 mg na dobę. W przypadku braku oczekiwanego działania takiej dawki możliwe jest jej zwiększenie do 225 mg na dobę. Wskazane jest stopniowe zwiększanie dawki, w odstępach ok. 2 tygodni.

Preparat Alventa należy stosować długo, zwykle kilka miesięcy lub dłużej (krótkotrwałe leczenie fobii społecznej nie należy do jego wskazań). Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę.

• Lęk napadowy

Początkowa dawka produktu leczniczego Alventa wynosi 37,5 mg na dobę przez 7 dni, po czym należy ją zwiększyć do 75 mg na dobę. Jeśli takie dawkowanie jest nieskuteczne możliwe jest zastosowanie dawki maksymalnie 225 mg na dobę, jednak dawkę zwiększać należy stopniowo, w odstępach ok. 2 tygodni.

Wskazane jest długotrwałe stosowanie wenlafaksyny, zwykle kilka miesięcy lub dłużej, w najmniejszej skutecznej dawce.

W powyższych wskazaniach, w przypadkach uzasadnionych klinicznie wynikających z nasilenia objawów dozwolone jest zwiększanie dawki w odstępach krótszych niż dwa tygodnie, ale nie krótszych niż 4 dni.

U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub wątroby należy stosować mniejsze dawki leku. U takich pacjentów jest konieczne indywidualne dostosowanie dawkowania przez lekarza.

W przypadku decyzji o odstawieniu wenlafaksyny zalecane jest stopniowe zmniejszanie dawki prze 1-2 tygodnie. Wynika to z ryzyka rozwinięcia u pacjenta objawów odstawiennych, m.in. myśli samobójczych i agresji.

Jak dawkować lek Alventa u dzieci?

Nie należy stosować leku Alventa u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

Jaka jest dawka maksymalna produktu?

Dobowa dawka maksymalna w leczeniu epizodu dużej depresji wynosi 375 mg. Natomiast w leczeniu uogólnionych zaburzeń lękowych, fobii społecznej i lęku napadowego dobowa dawka maksymalna wynosi 225 mg.

Najczęstsze działania niepożądane leku Alventa

Najczęstsze działania niepożądane leku Alventa to nudności, suchość w jamie ustnej (może zwiększać ryzyko wystąpienia próchnicy), zaparcia, ból głowy, zawroty głowy, senność lub bezsenność oraz nadmierna potliwość (w tym poty nocne).

Kolejne częste działania niepożądane zmniejszenie apetytu, splątanie, depersonalizacja, nietypowe sny, nerwowość, zmniejszenie libido i zaburzenia orgazmu, pobudzenie, drżenie, zaburzenia czucia, nieprawidłowe widzenie, zaburzenia akomodacji oka, rozszerzenie źrenic, szumy uszne, kołatanie serca i przyspieszona akcja serca, nadciśnienie tętnicze, uderzenia gorąca, duszność, ziewanie, biegunka, wymioty, wysypka, świąd, zwiększone napięcie mięśni, zaburzenia smaku, zaburzenia oddawania moczu (najczęściej przerywane oddawanie moczu, zatrzymanie moczu lub częste oddawanie moczu), zaburzenia krwawienia miesiączkowego, zaburzenia wzwodu , zaburzenia ejakulacji, zmęczenie, zmniejszenie masy ciała, zwiększenie masy ciała, zwiększone stężenie cholesterolu. W okresie przyjmowania wenlafaksyny wskazane są regularne pomiary ciśnienia tętniczego oraz pomiary stężenia cholesterolu, zwłaszcza podczas stosowania dużych dawek leku.

Rzadziej występujące działania niepożądane

Do rzadziej występujących działań niepożądanych preparatu Alventa należą między innymi objawy zespołu serotoninowego, mania, hipomania, apatia, omdlenia, zapalenie trzustki, zapalenie wątroby, pokrzywka, niedociśnienie ortostatyczne, zwiększone stężenie prolaktyny, krwawienie z przewodu pokarmowego, wydłużony czas krwawienia, anafilaksja, agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, pancytopenia, neutropenia, uszkodzenie mięśni, zaburzenia rytmu serca, zaburzenia koordynacji i równowagi.

Do objawów zespołu serotoninowego należą :

• zmiany stanu psychicznego takie jak pobudzenie, omamy, śpiączka;

• przyspieszona akcja serca, chwiejne ciśnienie krwi, hipertermia;

• zaburzenia neuromięśniowe: hiperrefleksja, brak koordynacji ruchów;

• objawy żołądkowo-jelitowe: nudności, wymioty, biegunka.

W przypadku wystąpienia powyższych objawów należy skontaktować się z lekarzem.

Wystąpienie wielu działań niepożądanych zależy od dawki. Ich ryzyko rośnie wraz ze zwiększaniem dawki.

Gdzie można zgłaszać działania niepożądane leku?

Należy unikać spożywania alkoholu podczas stosowania wenlafaksyny, ponieważ obie te substancje oddziałują na ośrodkowy układ nerwowy.

Objawy przedawkowania

W przypadku przedawkowania preparatu Alventa mogą pojawić się tachykardia (szybkie bicie serca), zaburzenia świadomości (takie jak senność, a nawet śpiączka), rozszerzenie źrenic, drgawki, wymioty, zmiany w EKG, zaburzenia pracy serca, obniżone ciśnienie tętnicze i zawroty głowy . W najcięższych przypadkach może dojść nawet do zgonu.

Przedawkowanie wenlafaksyny najczęściej związane jest z jednoczesnym przyjmowaniem innych leków lub alkoholu.

Jakie są przeciwwskazania do stosowania leku?

Przeciwwskazaniem do stosowania produktu leczniczego Alventa jest nadwrażliwość na którykolwiek ze składników preparatu.

Kolejne przeciwwskazanie to jednoczesne stosowanie wenlafaksyny z nieodwracalnymi inhibitorami monoaminooksydazy (MAOI) – powoduje to zwiększone ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego, który objawia się pobudzeniem, drżeniem, hipertermią. Konieczne jest również utrzymanie odpowiednio długich przerw między wenlafaksyną a nieodwracalnymi inhibitorami monoaminooksydazy.

Interakcje z innymi lekami

Nie dopuszcza się jednoczesnego stosowania wenlafaksyny z inhibitorami monoaminooksydazy (MAOI). Inhibitory monoaminooksydazy dzielą się na nieodwracalne nieselektywne, odwracalne selektywne np. moklobemid, nieodwracalne selektywne np. selegilina (stosowana w chorobie Parkinsona) i odwracalne nieselektywne, np. linezolid (antybiotyk). Konieczne jest zachowanie odpowiednio długich przerw między stosowaniem wenlafaksyny a niektórych inhibitorów monoaminooksydazy: 14 dni po zakończeniu MAOI, 7 dni po zakończeniu wenlafaksyny. W przypadku niezachowania przerw między lekami obserwowano drżenia mięśni, skurcze, obfite pocenie się, nudności, wymioty, nagłe zaczerwienienie twarzy, zawroty głowy i hipertermię, drgawki, a nawet zgon.

Nie zaleca się jednoczesnego stosowania wenlafaksyny także z innymi lekami oddziaływującymi na przekaźnictwo serotoninergiczne, jak te należące do leków przeciwdepresyjnych: selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, a także lit, tryptany , pochodne amfetaminy, sybutramina, ziele dziurawca zwyczajnego, fentanyl i jego analogi, buprenorfina, tramadol, dekstrometorfan, tapentadol, petydyna, metadon i pentazocyna, błękit metylenowy, tryptofan. Podyktowane jest to zwiększonym ryzykiem wystąpienia zespołu serotoninowego, stanu potencjalnego zagrożenia życia.

Należy zachować ostrożność podczas łączenia wenlafaksyny z lekami przeciwarytmicznymi, przeciwpsychotycznymi, przeciwhistaminowymi, antybiotykami makrolidowymi i chinolonami, ponieważ niektóre z tych preparatów wpływają na czynność elektryczną serca (wydłużają odstęp QTc) i zwiększają ryzyko wystąpienia komorowych zaburzeń rytmu serca.

Konieczne jest także zachowanie ostrożności podczas jednoczesnego stosowania wenlafaksyny z inhibitorami CYP3A4 (do których zaliczamy m.in. ketokonazol, atazanawir, klarytromycynę, indynawir, itrakonazol, worykonazol, rytonawir, sakwinawir, telitromycynę), ponieważ te leki zwiększają stężenie wenlafaksyny i jej aktywnego metabolitu we krwi.

Alventa a alkohol

Należy unikać spożywania alkoholu podczas stosowania wenlafaksyny, ponieważ obie te substancje oddziaływują na ośrodkowy układ nerwowy.

Alventa a ciąża

Stosowanie wenlafaksyny podczas ciąży jest dopuszczalne tylko w przypadku, gdy potencjalne korzyści przeważają nad ryzykiem. Brakuje wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania preparatu w ciąży, a dostępne dane sugerują możliwość szkodliwego wpływu na płód.

Alventa a karmienie piersią

Należy unikać jednoczesnego karmienia piersią i przyjmowania wenlafaksyny. Wenlafaksyna i jej aktywny metabolit przenikają do mleka kobiecego i nie można wykluczyć, że substancje powodują działania niepożądane u dziecka karmionego piersią.

Alventa a prowadzenie pojazdów mechanicznych

Ze względu na wpływ wenlafaksyny na funkcje ośrodkowego układu nerwowego możliwy jest wpływ leku na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn. Alventa może zaburzać proces oceny, myślenia i zdolności motoryczne.

Należy pamiętać, by przed użyciem leku zapoznać się z treścią ulotki dołączonej do opakowania lub skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą, ponieważ każdy lek niewłaściwie stosowany może zagrażać życiu lub zdrowiu. Dokładne informacje dotyczące charakterystyki produktu znajdują się w ulotce dołączonej do opakowania preparatu.

Dane zamieszczone w artykule mają charakter jedynie informacyjny, nie zastępują przepisów prawnych i nie mogą zostać podstawą do jakichkolwiek roszczeń.

Bibliografia

Charakterystyka Produktu Leczniczego Alventa, dostępna w Internecie: https://rejestrymedyczne.ezdrowie.gov.pl/api/rpl/medicinal-products/17620/characteristic

Remedium [dostęp online luty 2024]:

https://remedium.md/wyszukiwarka-lekow/leki/alventa-r-22204289