Venlectine Konsultacja z E-receptą 49.99 zł już w 15 minut!

Venlectine - recepta online i eKonsultacja: opinie, cena, dawkowanie, przeciwwskazania

Informacje
Opinie

Venlectine opinie

weronika, 08/04/2025, 09:19

Pomaga na depresje, lęki się zmniejszyły znacznie

Mariola, 05/08/2024, 11:13

świetny lek na moje stany lękowe. Po kilku tygodniach stosowania czuję się bardziej zrelaksowana. Efekty uboczne minimalne

5 gwiazdek, 23/07/2024, 13:16

lek, który stosuję na depresję. Już po kilku tygodniach zauważyłam znaczną poprawę nastroju i zmniejszenie objawów lękowych

Bożena, 03/05/2024, 16:55

po Venlectine objawy depresji stały się mniej nasilone. jestem w stanie normalnie żyć, nie czuję się taka przytłoczona i zablokowana.

Ola, 21/04/2024, 13:16

choruję na depresję. psychiatria przepisał mi Venlectine, czuję poprawę, będę brać dalej

Mirka, 19/04/2024, 13:39

zmagam się z zaburzeniami lękowymi. Od 8 miesięcy przyjmuję Venlectine. Niepokój, lęk nie towarzyszą mi już przez całe dnie. Czuję, że funkcjonuję w granicach normy, polecam

Arek, 15/04/2024, 22:06

przyjmuję venlectine od kilku tygodni. pomogła mi z moim uczuciem przygnębienia i zmęczenia. wracają mi siły, dzień w pracy już nie wydaje się nie mieć końca

Lek Venlectine to kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, zawierające substancję czynną wenlafaksynę należącą do leków z grupy SNRI, czyli inhibitorów zwrotnego wchłaniania serotoniny i noradrenaliny. Preparat ten należy do leków przeciwdepresyjnych, ale jest również stosowany w terapii uogólnionych zaburzeń lękowych oraz w leczeniu lęku napadowego. Jego działanie polega na zwiększeniu aktywności neuroprzekaźników w ośrodkowym układzie nerwowym.

Wyrób medyczny Venlectine jest dostępny tylko i wyłącznie na receptę. Lek Venlectine kosztuje ok. 46 zł w przypadku opakowania zawierającego 28 kapsułek w dawce 150 mg.

💊 Venlectine - recepta online z konsultacją | cena, dawkowanie, opinie - Erecept.pl

Autor: Redakcja Erecept.pl

Dodano: 11.04.2025 12:37

Nazwa preparatu	Venlectine
Substancje czynne	Venlafaxinum
Dostępność	Na receptę
Postać	kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde
Dawki	75 mg (kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde) 150 mg (kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde) 37,5 mg (kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde)

Podsumowanie informacji dotyczących leku Venlectine

Wskazania: epizody dużej depresji, zapobieganie nawrotom epizodów dużej depresji, leczenie uogólnionione zaburzenia lękowe, fobia społeczna, leczenie lęk napadowy z lub bez towarzyszącą agorafobią

Zastosowanie: doustne

Dawkowanie: w zależności od wskazania od 37,5 - 75 mg

Główne przeciwwskazania: nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancje pomocniczą, jednoczesne stosowanie leków z grupy nieodwracalnych inhibitorów monoaminooksydazy

Główne działania niepożądane: nudności, uczucie suchości w jamie ustnej, ból głowy, pocenie się (w tym poty nocne)

e-Recepta Express

Do 1 godziny roboczej* Antykoncepcja stała, leki stałe, przedłużenie terapii w chorobach przewlekłych, leki na potencję.

59.99 zł Rozpocznij konsultację

Antykoncepcja awaryjna

Do 1 godziny roboczej* Tabletka 'po', tabletka dzień po, tabletka do 72h, pigułka po.

59.99 zł Rozpocznij konsultację

Ile kosztuje lek Venlectine?

Lek Venlectine kosztuje ok 46 zł w przypadku opakowania zawierającego 28 kapsułek w dawce 150 mg, ok. 13 zł w przypadku opakowania zawierającego 28 kapsułek w dawce 37,5 mg oraz ok. 24 zł w przypadku opakowania zawierającego 28 kapsułek w dawce 75 mg.

Podane ceny są wyłącznie orientacyjne i mogą ulec zmianie. Preparat jest dostępny wyłącznie na receptę.

Czym jest Venlectine?

Preparat Venlectine to lek dostępny w postaci kapsułek o przedłużonym uwalnianiu, dzięki czemu utrzymuje stałe stężenie substancji aktywnej przez dłuższy czas, co pozwala na zmniejszenie dawkowania do pojedynczego na dobę. Wyrób medyczny Venlectine jest przeznaczony do stosowania doustnego.

Wskazania do stosowania leku Venlectine obejmują:

leczenie epizodów dużej depresji,
zapobieganie nawrotom epizodów dużej depresji ,
leczenie uogólnionych zaburzeń lękowych,
leczenie lęku napadowego z lub bez towarzyszącej agorafobii,
leczenie fobii społecznej.

Terapia lekiem Venlectine powinna być długotrwała i nie należy przerywać leczenia w sposób nagły.

Jaki jest skład leku?

Substancje pomocnicze: hypromeloza, eudragit RS 100, sodu laurylosiarczan, magnezu stearynian

Skład otoczki kapsułki 37,5 mg: tytanu dwutlenek (E 171), żelatyna

Skład otoczki kapsułki 75 mg: tytanu dwutlenek (E 171), żelaza tlenek czerwony, żelatyna

Skład otoczki kapsułki 150 mg: erytrozyna, indygokarmin, żelatyna

Jak stosować lek?

Lek Venlectine jest przeznaczony do stosowania doustnego.

Należy przyjmować kapsułki o przedłużonym uwalnianiu raz dziennie, podczas posiłku, mniej więcej o tej samej porze. Kapsułki należy połykać w całości, popijając niewielką ilością wody.

Jak dawkować lek u dorosłych?

W zależności od wskazania dawkowanie produktu leczniczego Venlectine może się różnić.

Epizod dużej depresji
W leczeniu zaburzeń depresyjnych zalecana dawka początkowa wynosi 75 mg. U pacjentów nieodnoszących korzyści z leczenia, można zwiększyć dawkę maksymalnie do 375 mg na dobę. Dawkę należy zwiększać stopniowo co 14 dni lub więcej. W przypadkach uzasadnionych klinicznie, może być dopuszczone zwiększanie dawki częściej, jednak w odstępie nie krótszym, niż 4 dni. Zawsze należy stosować najniższą skuteczną dawkę.
Nasilenie działań niepożądanych jest zależne od stosowanej dawki leku. Należy pamiętać, że leczenie powinno być długotrwałe - zalecany okres to 6 miesięcy lub do czasu osiągnięcia remisji. W czasie stosowania wenlafaksyny nie należy nagle przerywać stosowanej terapii.
Fobia społeczna
U większości pacjentów dawka zalecana, przy stosowaniu preparatów o przedłużonym uwalnianiu to 75 mg na dobę. Nie istnieją dowody, które mówiłyby o tym, że wyższa dawka przynosi lepsze efekty. Można rozważyć zwiększenie dawki leku do maksymalnie 225 mg na dobę. Dawkowanie należy zwiększać stopniowo w odstępach co 2 tygodnie lub dłuższych.
Leczenie uogólnionych zaburzeń lękowych
Zalecana dawka początkowa to 75 mg na dobę. W przypadku braku poprawy klinicznej można rozważyć zwiększenie dawki do dawki maksymalnej tj. 225 mg na dobę. Zwiększanie dawki należy przeprowadzać w sposób stopniowy, zwiększając ją w odstępach co 14 dni lub dłuższych. Wraz ze zwiększaniem dawki istnieje większe ryzyko wystąpienia objawów niepożądanych o większej sile.
Lęk napadowy
Zalecana początkowa dawka wenlafaksyny o przedłużonym uwalnianiu to 37,5 mg dziennie przez tydzień. Po tym okresie zaleca się zwiększenie dawki do 75 mg dziennie. Jeżeli pacjent nie reaguje na dawkę 75 mg dziennie, może być wskazane stopniowe zwiększanie dawki aż do osiągnięcia maksymalnej wartości, czyli 225 mg dziennie. Dawkowanie należy zwiększać stopniowo w odstępach około 2 tygodni lub dłuższych.

Dawkowanie w specjalnych grupach pacjentów

Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku - nie ma konieczności modyfikowania dawki, tylko ze względu na wiek pacjenta.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby - u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby zaleca się zmniejszenie dawki do 50%. Należy jednak wziąć pod uwagę zmienność osobniczą wartości klirensu, dlatego dawkowanie należy dostosować indywidualnie. Dane dotyczące pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby są ograniczone. Zaleca się zachowanie ostrożności oraz rozważenie zmniejszenia dawki o więcej niż 50%.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek - zmiana dawkowanie nie jest wymagana u pacjentów z GFR 30 - 70 ml/min, jednak należy zachować ostrożność. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (GFR lub w przypadku pacjentów wymagających hemodializy zaleca się zmniejszenie dawki o 50%, może być również konieczne indywidualne dostosowanie dawkowania.

Jak dawkować lek u dzieci?

Lek Venlectine nie jest przeznaczony do stosowania dla dzieci i młodzieży.

Przeprowadzone badania kliniczne na dzieciach i młodzieży z objawami poważnej depresji nie potwierdziły efektywności wenlafaksyny, dlatego jej stosowanie w tej grupie wiekowej nie jest zalecane.

Odstawienie preparatu Venlectine

W przypadku przerywania terapii wenlafaksyną, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki przez okres trwający co najmniej 1 do 2 tygodni, ponieważ istnieje ryzyko wystąpienia objawów odstawiennych. Do najczęściej obserwowanych objawów odstawiennych należą: zawroty głowy, zaburzenia czucia, zaburzenia snu, pobudzenie lub lęk, nudności i/lub wymioty, drżenie oraz ból głowy. Objawy te mają zwykle charakter łagodny lub umiarkowany i ustępują w trakcie kilku pierwszych dni od przerwania leczenia, jednak u niektórych pacjentów może przebiegać to w sposób ciężki.

Jeżeli przy przerwaniu leczenia lub przy zmniejszaniu dawki, pojawią się znowu dokuczliwe dla pacjenta objawy, to należy wrócić do wcześniej stosowanej dawki. W późniejszym czasie, można rozważyć ponowne zmniejszenie dawki, ale powinno to następować w sposób jeszcze wolniejszy niż uprzednio.

Najczęstsze działania niepożądane

Do najczęściej obserwowanych działań niepożądanych należą:

nudności,
uczucie suchości w jamie ustnej,
ból głowy,
pocenie się (w tym poty nocne).

Do często obserwowanych skutków ubocznych należą:

zmniejszenie apetytu,
stan splątania, depersonalizacja, brak orgazmu, obniżone libido, nerwowość, bezsenność, nietypowe sny,
senność, parestezje, drżenie, zwiększone napięcie mięśniowe,
osłabienie widzenia, w tym niewyraźne widzenie, rozszerzenie źrenic, zaburzenia akomodacji,
szum w uszach,
kołatanie serca,
nadciśnienie tętnicze, rozszerzenie naczyń (głównie nagłe zaczerwienienie),
ziewanie,
wymioty, biegunka, zaparcia,
dysuria (głównie słaby strumień moczu), częstomocz,
zaburzenia krwawienia miesiączkowego związane z nasileniem krwawienia lub nieregularnym krwawieniem (np. krwotok miesiączkowy, krwotok),
zaburzenia erekcji.

Rzadziej występujące działania niepożądane

Do rzadziej obserwowanych skutków ubocznych należą:

omamy, uczucie oderwania (lub oddzielenia) od rzeczywistości, pobudzenie, zaburzenia orgazmu u kobiet, apatia, hipomania, bruksizm;
akatyzja/niepokój psychoruchowy, omdlenia, skurcze miokloniczne mięśni, nieprawidłowa koordynacja, zaburzenia równowagi, zaburzenia smaku;
częstoskurcz;
niedociśnienie ortostatyczne;
duszność;
krwawienie z przewodu pokarmowego;
obrzęk naczynioruchowy, reakcje nadwrażliwości na światło, siniaki, wysypka, łysienie;
zatrzymanie moczu;

Do skutków niepożądanych występujących z nieznaną częstością należą: niedociśnienie tętnicze, krwawienia (krwawienie z błon śluzowych), eozynofilia płucna, zapalenie trzustki, zapalenie wątroby, nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, świąd, pokrzywka, rabdomioliza, krwotok poporodowy, wydłużenie odstępu QT, wydłużony czas krwawienia, zwiększone stężenie prolaktyny we krwi.

Gdzie można zgłaszać działania niepożądane leku?

Jeśli pacjent podejrzewa u siebie występowanie objawów niepożądanych preparatu powinien powiadomić o tym jak najszybciej wyspecjalizowany personel medyczny. Informacje o ewentualnych działaniach ubocznych są przekazywane do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych.

Objawy przedawkowania

Zarejestrowano przypadki przedawkowania wenlafaksyny, w tym zakończone śmiercią, głównie w połączeniu z alkoholem lub innymi lekami.

Pacjent powinien zostać poinformowany o konieczności unikania alkoholu podczas stosowania wenlafaksyny z powodu jego oddziaływania na układ nerwowy, potencjalnego nasilenia objawów psychicznych oraz ryzyka niekorzystnych interakcji z wenlafaksyną, w tym degradującego wpływu na układ nerwowy.

Lekarz powinien przepisywać wenlafaksynę w najniższej skutecznej dawce dla danego pacjenta, aby zminimalizować ryzyko przedawkowania.

Jakie są przeciwwskazania do stosowania leku?

Nie należy stosować leku Venlectine w przypadku:

nadwrażliwości na substancje czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą;
jeżeli pacjent obecnie przyjmuje lub w ciągu ostatnich 14 dni przyjmował jakikolwiek lek z grupy nieodwracalnych inhibitorów monoaminooksydazy. Przyjmowanie wenlafaksyny należy przerwać 7 dni przed rozpoczęciem terapii lekami z grupy IMAO. Stosowanie jednocześnie obydwóch leków zwiększa ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego, czyli groźnego dla życia stanu, który objawia się m.in. pobudzeniem, hipertermią oraz drżeniem.

Specjalne środki ostrożności

Podczas stosowania wenlafaksyny, należy zachować szczególną ostrożność w niżej wymienionych przypadkach.

Zachowania samobójcze, myśli samobójcze. Pacjenci z historią prób samobójczych lub wykazujący silne tendencje samobójcze przed rozpoczęciem terapii są bardziej narażeni na myśli lub próby samobójcze w trakcie leczenia.

Wymagają oni więc intensywnej obserwacji podczas terapii. Z przeprowadzonej metaanalizy dotyczących leków antydepresyjnych u dorosłych z zaburzeniami psychicznymi wynika, że ryzyko zachowań samobójczych jest wyższe u pacjentów poniżej 25 roku życia stosujących leki przeciwdepresyjne w porównaniu z grupą otrzymującą placebo. Podczas terapii, zwłaszcza na wczesnych etapach leczenia i po dostosowaniu dawki, pacjenci, zwłaszcza ci z grupy podwyższonego ryzyka, powinni być pod stałym nadzorem.

Zespół serotoninowy

Zespół serotoninowy może objawiać się poprzez zmiany w sferze psychicznej, takie jak pobudzenie, halucynacje czy śpiączka. Do innych symptomów należą nieprawidłowości w układzie autonomicznym, takie jak przyspieszone bicie serca, niestabilne ciśnienie krwi czy podwyższona temperatura ciała.

Mogą także wystąpić zaburzenia neurologiczno-mięśniowe, jak nadmierna reaktywność odruchów czy brak koordynacji ruchowej, oraz objawy związane z układem pokarmowym, takie jak nudności, wymioty czy biegunka.

Bardzo ciężka postać tego zespołu może wykazywać podobieństwo do zespołu neuroleptycznego, charakteryzując się podwyższoną temperaturą, sztywnością mięśni, niestabilnością układu autonomicznego oraz zmianami w zachowaniu i funkcjonowaniu psychicznym.

Jaskra z wąskim kątem przesączania.

W trakcie stosowania wenlafaksyny może wystąpić rozszerzenie źrenic. Pacjenci z podwyższonym ciśnieniem wewnątrzgałkowym oraz ci, którzy są narażeni na rozwój ostrej jaskry z wąskim kątem, powinni być ściśle monitorowani.

Ciśnienie krwi

Podczas leczenia preparatem Venlectine zgłaszano zależne od dawki podwyższenie ciśnienia krwi.U pacjentów przyjmujących wenlafaksynę konieczne jest systematyczne sprawdzanie ciśnienia krwi. Przed rozpoczęciem terapii wenlafaksyną ważne jest, aby ustabilizować istniejące nadciśnienie. Po rozpoczęciu leczenia oraz każdorazowo po zwiększeniu dawki, ciśnienie tętnicze powinno być kontrolowane.

Choroby serca i ryzyko arytmii.

Należy zachować ostrożność podczas stosowania preparatu u osób ze świeżym zawałem mięśnia sercowego lub z niestabilną chorobą wieńcową, ponieważ nie oceniono jego stosowania w tej grupie pacjentów.

Po wprowadzeniu wenlafaksyny na rynek odnotowano przypadki wydłużenia odstępu QT, występowania częstoskurczu typu torsade de pointes, tachykardii komorowej oraz innych nieprawidłowości rytmu serca prowadzących do zgonu, zwłaszcza w sytuacjach przedawkowania lub u pacjentów narażonych na ryzyko związane z wydłużeniem odstępu QT, czy wystąpieniem torsade de pointes.

Podczas stosowania preparatu może nastąpić przyspieszenie akcji serca. Ma to miejsce szczególnie po zastosowaniu większych dawek.

Drgawki

Podczas przyjmowania wenlafaksyny zaobserwowano występowanie drgawek. Podczas stosowania wenlafaksyny oraz innych środków przeciwdepresyjnych należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z drgawkami w wywiadzie. Gdy pojawia się drgawki, należy przerwać leczenie wenlafkasyną.

Hiponatremia

Podczas stosowania wenlafaksyny może wystąpić hiponatremia oraz/lub SIADH (zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego). Wystąpienie tych zaburzeń obserwowano częściej u pacjentów odwodnionych lub ze zmniejszoną objętością krwi krążącej. Ryzyko wystąpienia tych objawów niepożądanych jest wyższe u: osób w podeszłym wieku, przyjmujących leki moczopędne oraz u pacjentów, u których jest zmniejszona objętość krwi krążącej z innego powodu.

Nieprawidłowe krwawienia

Leki hamujące wychwyt zwrotny serotoniny (m.in wenlafaksyna) mogą powodować zaburzenia czynności płytek. Podczas stosowania leku istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia krwotoku w obrębie skóry, błon śluzowych, w tym przewodu pokarmowego. Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów przyjmujących jednocześnie leki przeciwzakrzepowe oraz inhibitory płytek. SSRI oraz SNRI zwiększają ryzyko krwotoku poporodowego.

Stężenie cholesterolu w surowicy

Podczas badań klinicznych zauważono zwiększenie stężenia cholesterolu u 5,3% pacjentów przyjmujących wenlafaksynę i 0,0% pacjentów przyjmujących placebo. Podczas leczenia wenlafaksyna należy rozważyć wykonywanie okresowych badań stężenia cholesterolu w surowicy.

Mania/hipomania

U małego odsetka osób przyjmujących leki przeciwdepresyjne (w tym wenlafaksynę) zanotowano wystąpienie hipomanii. Lek należy stosować ostrożnie u osób z chorobą afektywną dwubiegunową w wywiadzie, w tym również w wywiadzie rodzinnym.

Zachowania agresywne

U małej grupy pacjentów przyjmujących leki przeciwdepresyjne odnotowano występowanie zachowań agresywnych. Sytuacje te zazwyczaj miały miejsce podczas zmieniania dawki leczniczej oraz podczas przerwania leczenia. Należy zachować ostrożność podczas stosowania u pacjentów z zachowaniami agresywnymi w wywiadzie.

Stosowanie leku może wiązać się z wystąpieniem akatyzji. Akatyzja to subiektywnie nieprzyjemny niepokój oraz potrzeba poruszania się, której często towarzyszy niemożność spokojnego siedzenia lub stania. Najczęściej obserwowana jest podczas pierwszych tygodni leczenia. U osób, u których wystąpił ten objaw, dalsze zwiększanie dawki może być niekorzystne.

Cukrzyca

Stosowanie wenlafaksyny u pacjentów ze współistniejącą cukrzycą może wpływać na kontrolę glukozy we krwi. W związku z tym istnieje konieczność dostosowania dawki insuliny i/lub doustnych leków przeciwcukrzycowych.

Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych

Wśród osób stosujących wenlafaksynę zanotowano przypadki fałszywie dodatnich wyników testów przesiewowych na obecność fencyklidyny i amfetaminy w moczu, nawet kilka dni po zakończeniu leczenia. Jest to spowodowane tym, że testy przesiewowe charakteryzują się brakiem swoistości. Testy potwierdzające, takie jak chromatografia gazowa lub spektrometria mas, pozwolą odróżnić wenlafaksynę od fencyklidyny i amfetaminy.

Zaburzenia czynności seksualnych

Leki z grupy SSRI i SNRI mogą powodować występowanie zaburzeń czynności seksualnych.

Interakcje z innymi lekami

Przed rozpoczęciem terapii lekiem Venlectine, należy poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach.

Inhibitory monoaminooksydazy - nie należy stosować jednocześnie wenlfaksyny z inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO) ze względu na ryzyko wystąpienie zespołu serotoninowego, czyli potencjalnego stanu zagrożenia życia. W przypadku:

Nieodwracalnych, nieselektywnych IMAO - nie można rozpoczynać stosowania wenlafaksyny przez co najmniej 14 dni od zakończenia stosowania nieodwracalnych, nieselektywnych IMAO. Stosowanie nieodwracalnych, nieselektywnych IMAO można rozpocząć po upływie co najmniej 7 dni od zakończenia leczenia wenlafaksyną.
Odwracalncych, selektywnych IMAO-A (moklobemid) - przerwa między zakończeniem leczenia odwracalnymi IMAO, a rozpoczęciem stosowania wenlafaksyny może być krótsza niż 14 dni. Stosowanie odwracalnych IMAO można rozpocząć po upływie co najmniej 7 dni od zakończenia leczenia wenlafaksyną.
Odwracalnych, nieselektywnych IMAO (linezolid) - linezolid jest antybiotykiem, który jest słabym, odwracalnym, nieselektywnym IMAO i nie może być stosowany jednocześnie z wenlfaksyną.

Wyroby medyczne wydłużające odstęp QT - w przypadku jednoczesnego stosowania wenflaksyny z innymi wyrobami, które również wydłużają QTc, istnieje ryzyko wystąpienia arytmii komorowych, np. typu torsades de pointes. Zaleca się unikania równoczesnego stosowania tych produktów, do których należą między innymi:

leki przeciwarytmiczne - klasa Ia i III (np. chinidyna, amiodaron, sotalol, dofetylid)
niektóre leki przeciwpsychotyczne (np. tiorydazyna)
niektóre antybiotyki makrolidowe (np. erytromycyna)
niektóre leki przeciwhistaminowe
niektóre antybiotyki chinolonowe (np. moksyfloksacyna)

Inhibitory CYP3A4 - jednoczesne stosowanie inhibitorów CYP3A4 oraz wenlafaksyny może powodować zwiększenie stężenia wenlafaksyny oraz jej metabolitu O-demetylowenlafaksyny. Wskazane jest zachowanie szczególnej ostrożności, gdy pacjent jest leczony jednocześnie wenlafaksyną oraz inihibitorem CYP3A4. Do leków, które są inhibitorami wenlafaksyny między innymi należą: atazanawir, klarytromycyna, indynawir, itrakonazol, worykonazol, posakonazol, ketokonazol, nelfinawir, rytonawir, sakwinawir, telitromycyna.

Wpływ wenlafaksyny na inne produkty lecznicze

Lit - podczas jednoczesnego stoswania wenlfaksyny z litem istnieje ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego.
Diazepam - wenlafaksyna nie wpływa na właściwości farmakodynamiczne oraz farmakodynamiczne diazepamu. Nie jest pewne jednak, czy występują interakcje farmakokinetyczne i (lub) farmakodynamiczne z innymi benzodiazepinami.
Imipramina - wenlafaksyna nie wpływa na wartości farmakokinetyczne imipraminy ani 2-hydroksyimipraminy. Przy stosowaniu dawek wnelafaksyny o wielkości 75-150 mg zauważono zwiększenie wartości AUC 2-hydroksydezypraminy (o 2,5 do 4,5 raza). Kliniczne znaczenie tej interakcji nie jest znane. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania wenlafaksyny i imipraminy.
Haloperydol - badania farmakokinetyczne wykazały, że wenlafaksyna wpływała na zmniejszenie o 42% całkowitego doustnego klirensu, zwiększenie wartości AUC o 70%, zwiększenie wartości Cmax o 88%, ale brak zmiany okresu półtrwania dla haloperydolu. Kliniczne znaczenie tej interakcji nie jest znane, jednak należy zachować ostrożność przy równoczesnym stosowaniu obydwóch leków.
Rysperydon - wenlafaksyna przyczyniała się do zwiększenia wartości AUC rysperydonu o 50%, nie zmieniała natomiast w sposób istotny profilu farmakokinetycznego całkowitej frakcji aktywnej. Znaczenie kliniczne tej interakcji nie jest znane.
Metoprolol - podczas badania na zdrowych ochotnikach wykazano, że wenlafaksyna powodowała zwiększenie stężenia metoprololu w osoczu o około 30-40%, nie zmieniając jednocześnie stężenia w osoczu aktywnego metabolitu. Znaczenie kliniczne tego badania nie jest znane, ponieważ nie przeprowadzono badania u pacjentów z nadciśnieniem.
Indynawir - badanie farmakokinetyki wenlafaksyny z indynawirem wykazało zmniejszenie o 28% wartości AUC oraz zmniejszenie o 36% wartości Cmax indynawiru. Indynawir nie wpływał na właściwości farmakokinetyczne wenlafaksyny i O - demetylowenlafaksyny. Znaczenie kliniczne tej interakcji nie jest znane.
Doustne środki antykoncepcyjne - po wprowadzeniu wenlafaksyny na rynek zgłaszano przypadki nieplanowanej ciąży, u kobiet stosujących doustne środki antykoncepcyjne. Nie istnieją jednoznaczne dowody, by do ciąży przyczyniła się interakcja wenlafaksyny i doustnych środków antykoncepcyjnych. Badania interakcji pomiędzy hormonalnymi środkami antykoncepcyjnymi a wenlfaksyną nie zostały przeprowadzone.

Venlectine a alkohol

Podczas stosowania wenlafaksyny nie należy spożywać alkoholu, ponieważ jednoczesne przyjmowanie leku Venlectine z alkoholem może powodować skrajne zmęczenie, utratę przytomności lub nasilać objawy leczonej choroby.

Venlectine a ciąża

Nie istnieją wystarczające dane na temat stosowania preparatu Venlectine u kobiet w ciąży.

Badanie przeprowadzone na zwierzętach wykazały negatywny wpływ na rozród. Zagrożenie dla człowieka nie jest znane. Wenlafaksyna może być stosowana u kobiet w ciąży jedynie w przypadku, gdy spodziewane korzyści z leczenia przeważają nad ryzykiem.

W przypadku leków przeciwdepresyjnych z grupy SSRI i SNRI, w tym wenlafasyny, stosowanych w późnym okresie III trymestru lub krótko przed porodem, zaobserwowano występowanie u noworodków objawów odstawiennych.

Wyniki badań epidemiologicznych wskazują, że podczas stosowania leków z grupy SSRI u kobiet w ciąży, zwłaszcza w III trymestrze, może zwiększać ryzyko wystąpienia zespołu przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodka. Nie przeprowadzono badań dla leków z grupy SNRI (w tym wenlafaksyny), jednak nie można wykluczyć tego ryzyka, biorąc pod uwagę podobny mechanizm działania obydwóch grup.

Venlectine a karmienie piersią

Wenlafaksyna i jej aktywny metabolit przenikają do mleka matki. Po wprowadzeniu wenlafaksyny do obrotu zgłaszano u noworodków karmionych piersią przypadki podrażnienia, płaczu i trudności związanych ze snem. Nie można wykluczyć ryzyko wystąpienia objawów niepożądanych u dziecka.

Należy podjąć decyzję o kontynuowaniu bądź przerwaniu karmienia piersią lub o kontynuowaniu bądź przerwaniu leczenia produktem Venlectine biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki.

Venlectine a prowadzenie pojazdów mechanicznych

Każdy lek wpływający na procesy psychiczne, może mieć negatywny wpływ na proces oceny, myślenia oraz na sprawność motoryczną. Pacjentów przyjmujących wenlafaksynę należy ostrzec, że ich zdolności prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn mogą być ograniczone.

Należy pamiętać, by przed użyciem leku zapoznać się z treścią ulotki dołączonej do opakowania lub skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą, ponieważ każdy lek niewłaściwie stosowany może zagrażać życiu lub zdrowiu. Dokładne informacje dotyczące charakterystyki produktu znajdują się w ulotce dołączonej do opakowania preparatu.

Dane zamieszczone w artykule mają charakter jedynie informacyjny, nie zastępują przepisów prawnych i nie mogą zostać podstawą do jakichkolwiek roszczeń.

Bibliografia

Charakterystyka Produktu Leczniczego "Venlectine ", dostepny online : https://rejestrymedyczne.ezdrowie.gov.pl/api/rpl/medicinal-products/8067/characteristic

Inni czytali również

💊 Nexpram - recepta online z konsultacją | cena, dawkowanie, opinie - Erecept.pl

06.02.2025