Ostrze偶enia dotycz膮ce leku Forxiga
U osób chorujących na ciężkie zaburzenia czynności nerek z GFR ze względu na ograniczone doświadczenie nie jest zalecane wdrażanie leczenia dapagliflozyną. Ponadto u pacjentów z GFR
skuteczność leku jest zmniejszona, a ciężka niewydolność powoduje, że skuteczność jest znikoma.
Należy zachować ostrożność, jeżeli u pacjenta występują choroby wątroby lub inne zaburzenia czynność tego narządu z uwagi na ograniczone dane z badań w tej grupie pacjentów.
Dapagliflozyna powoduje zwiększenie diurezy, co może nieznacznie obniżać ciśnienie tętnicze krwi, szczególnie o pacjentów z bardzo wysokim poziomem glukozy we krwi. Dlatego należy zachować ostrożność u pacjentów leczonych na nadciśnienie tętnicze, pacjentów z hipotensją w wywiadzie,
a także osób w podeszłym wieku z uwagi na duże ryzyko wynikające z obniżenia ciśnienia tętniczego w tej grupie.
Jeżeli pacjent cierpi na choroby mogące prowadzić do niedoboru płynów (np. schorzenia przewodu pokarmowego), powinna być przeprowadzana ścisła kontrola poziomu płynów. W przypadku, gdy nastąpi utrata zbyt dużej ilości płynów należy przerwać stosowanie leku Forxiga do czasu, gdy poziom płynów w organizmie będzie ustabilizowany.
Nie należy stosować leku Forxiga u pacjentów z cukrzycą typu 1 z uwagi możliwe wystąpienie w tej grupie chorych powikłania, jakim jest cukrzycowa kwasica ketonowa. Ponadto, jeżeli u pacjenta występują: nudności, ból brzucha, silne pragnienie, zmęczenie, słodki zapach oddechu, splątanie czy senność, lekarz ma prawo podejrzewać wystąpienie cukrzycowej kwasicy ketonowej. Objawy te mogą wynikać z nagłego zmniejszenia dawki insuliny, długotrwałej głodówki, nadmiernego spożycia alkoholu czy odwodnienia. Wymagane jest wtedy natychmiastowe odstawienie dapagliflozyny.
Stosowanie leku Forxiga powinno być przerwane u pacjentów leczonych z powodu poważnego zabiegu chirurgicznego. Nie zaleca się także wznawiania leczenia dapagliflozyną u pacjentów z rozpoznaną cukrzycową kwasicą ketonową podczas stosowania innego inhibitora SGLT2.
Jeżeli u pacjenta wystąpią takie objawy jak ból, wrażliwość na dotyk czy rumień w okolicy narządów płciowych lub krocza, a także uczucie rozbicia czy gorączka, może to wskazywać na martwicze zapalenie powięzi krocza. Zalecany jest wtedy kontakt z lekarzem lub najbliższym szpitalem oraz niezwłoczne zaprzestanie przyjmowania leku Forxiga, gdyż martwicze zapalenie powięzi krocza to stan zagrażający życiu.
Z uwagi na zwiększone wydalanie glukozy z moczem w wyniku stosowania leku Forxiga częściej występują zakażenia układu moczowego. Dlatego w trakcie leczenia odmiedniczkowego zapalenia nerek bądź innych ogólnych zakażeń wywodzących się z układu moczowego należy rozważyć przerwanie stosowania leku Forxiga.
Dapagliflozyna zawarta w preparacie Forxiga może zwiększać wydalanie litu z moczem i przez to zmniejszać stężenie litu we krwi. U pacjentów przyjmujących lit wymagane jest częstsze sprawdzanie jego poziomu w surowicy.
Osoby w podeszłym wieku (powyżej 65. roku życia) mają większe ryzyko wystąpienia niedoboru płynów, a także bardziej prawdopodobne jest wystąpienie w tej grupie zaburzeń czynności nerek. Należy więc zachować ostrożność podczas stosowania leku Forxiga u tych chorych. Nie ma natomiast konieczności dostosowania dawki leku tylko ze względu na wiek.
Dapagliflozyna może zwiększać działanie moczopędne diuretyków tiazydowych oraz diuretyków pętlowych (zachodzi nadmierne wydalanie moczu). Dlatego pacjenci powinni w szczególności powiedzieć lekarzowi, czy przyjmują aktualnie leki moczopędne, gdyż jednoczesna terapia inhibitorem SGLT2 i diuretykiem zwiększa ryzyko odwodnienia i obniżenia ciśnienia tętniczego (hipotensji).
Jednoczesne stosowanie insuliny i innych leków, które zwiększają jej wydzielanie (pochodne sulfonylomocznika) wraz z dapagliflozyną zwiększa ryzyko hipoglikemii (nadmierne zmniejszenie stężenia cukru we krwi). Dlatego lekarz może zalecić pacjentowi z cukrzycą typu 2 zmniejszenie dawek wspomnianych leków, aby ryzyko hipoglikemii było jak najmniejsze.