Efectin ER 75 - Recepta online - e-Recepta z konsultacją | cena, dawkowanie, przeciwwskazania

Podstawowe informacje o leku Efectin ER 75

Substancja czynna: chlorowodorek wenlafaksyny

Wskazania: leczenie dużych epizodów depresyjnych i zapobieganie nawrotom epizodów dużej depresji, leczenie fobii społecznej, terapia lęku napadowego z towarzyszącą (lub nie) agorafobią oraz leczenie uogólnionych zaburzeń lękowych.

Zastosowanie: doustne.

Dawkowanie: leczenie dużych epizodów depresyjnych i zapobieganie nawrotom epizodów dużej depresji - dawka początkowa 75 mg/dobę, można zwiększyć maksymalnie do 375 mg na dobę. Leczenie fobii społecznej i leczenie uogólnionych zaburzeń lękowych - 75 mg raz na dobę, w razie potrzeby zwiększanie dawki należy przeprowadzać stopniowo do maksymalnie 225 mg na dobę. Leczenie lęku napadowego - przez pierwszy tydzień 37.5 mg na dobę, następnie dawkę należy zwiększyć do 75 mg na dobę, następnie w zależności od odpowiedzi klinicznej można dalej zwiększać do 225 mg na dobę.

Główne przeciwwskazania: nadwrażliwość na jakąkolwiek substancję zawartą w preparacie, jednoczesne przyjmowanie IMAO.

Główne działania niepożądane: zawroty głowy, ból głowy, nudności, suchość w jamie ustnej i nocne pocenie, zmniejszenie apetytu, zaburzenia snu.

Ile kosztuje lek Efectin ER 75?

Lek Efectin ER 75 kosztuje ok 26 zł w przypadku opakowania zawierającego 28 kapsułek. Cena po refundacji może wynosić ok 10 zł.

Czym jest lek Efectin ER 75?

Efectin ER to nazwa handlowa leku, którego substancją czynną jest wenlafaksyna w dawce 75 mg. Wenlafaksyna jest lekiem przeciwdepresyjnym z grupy inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny (SNRI). Efectin ER to kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, co oznacza, że są zaprojektowane tak, aby uwalniać substancję czynną stopniowo przez dłuższy czas, zapewniając trwały efekt terapeutyczny.

Preparat w określonych wskazaniach podlegają refundacji i są wydawane wyłącznie na receptę . Ważne jest, aby stosować Efectin ER zgodnie z zaleceniami lekarza.

Jaki jest mechanizm działania preparatu?

Substancją czynną zawartą w preparacie jest wenlafaksyna. Mechanizm jej działania przeciwdepresyjnego polega na nasileniu aktywności neuroprzekaźników w ośrodkowym układzie nerwowym (OUN).

Wenlafaksyna i jej aktywny metabolit O-demetylowenlafaksyna (ODV) są inhibitorami zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny. Dzięki temu powodują zwiększenie ilości tych neuroprzekaźników w szczelinie synaptycznej, co prowadzi do wzmocnienia przekazywanego przez nie sygnału.

Przy mniejszych dawkach do 225 mg/dobę przeważa efekt serotoninergiczny (hamowanie wychwytu zwrotnego serotoniny), wywołujący działanie uspokajające i zobojętniające, natomiast przy większych dołącza się efekt noradrenergiczny, powodujący pobudzenie, pogorszenie snu, a czasami niepokój.

Wenlafaksyna zmniejsza również reaktywność receptorów ß-adrenergicznych zarówno na bodźce ostre (podanie pojedyncze), jak i długotrwałe (podanie wielokrotne).

W dawkach maksymalnych wenlafaksyna jest również słabym inhibitorem wychwytu zwrotnego dopaminy.

Jaki jest skład leku?

Lek występuje w postaci kapsułek o przedłużonym uwalnianiu. Każda kapsułka zawiera 84,85 mg chlorowodorku wenlafaksyny, co odpowiada 75 mg wenlafaksyny w postaci wolnej zasady.

Do substancji pomocniczych zaliczamy: celulozę mikrokrystaliczną, etylocelulozę 50 cps, hypromelozę 3 cps oraz talk.

W skład otoczki tabletki wchodzi: żelatyna, żelaza tlenek czerwony i żółty (E 172), tytanu dwutlenek (E 171), szelak, amonu wodorotlenek, symetykon, glikol propylenowy.

Efectin ER 150 zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na kapsułkę, dlatego preparat uznaje się za "wolny od sodu".

Jakie są wskazania do stosowania leku?

Produkt leczniczy Efectin ER 75 stosuje się w leczeniu dużych epizodów depresyjnych, a także w zapobieganiu ich nawrotom.

Wskazania do podawania preparatu obejmują również: leczenie lęku napadowego z towarzyszącą (lub nie) agorafobią, zespołu lęku społecznego (fobia społeczna) oraz leczenie uogólnionych zaburzeń lękowych.

Należy regularnie dokonywać oceny leczenia, podchodząc indywidualnie do każdego pacjenta.

Jak dawkować lek u dorosłych?

Zalecana dawka początkowa w przypadku zaburzeń depresyjnych wynosi 75 mg raz na dobę. Jeśli pacjent nie odczuwa poprawy, dawkę należy zwiększać stopniowo, w odstępach co 2 tygodnie bądź dłuższych, do dawki maksymalnej równej 375 mg na dobę. W przypadkach uzasadnionych klinicznie wynikających z ciężkości objawów, można szybciej zwiększać dawkę leku, jednak w odstępach nie krótszych niż 4 dni.

W większości przypadków dawka zalecana w profilaktyce nawrotów epizodów dużej depresji jest identyczna z dawką stosowaną w leczeniu zaburzeń depresyjnych.

Leczenie uogólnionych zaburzeń lękowych i leczenie fobii społecznej zaczynamy od dawki 75 mg raz na dobę. W przypadku pacjentów niereagujących na dawkę początkową, dawkowanie należy zwiększać stopniowo, maksymalnie do 225 mg na dobę, jednak w przypadku fobii społecznej nie dysponujemy wystarczającymi dowodami na to, że zwiększanie dawki leku przynosi dodatkowe korzyści.

Przez pierwsze 7 dni terapii lęku napadowego wskazane jest stosowanie 37.5 mg wenlafaksyny, a po tygodniu zaczynamy przyjmować 75 mg na dobę. Jeśli objawy nie ustępują, dawkę można zwiększyć stopniowo do dawki maksymalnej, czyli do 225 mg na dobę.

W przypadku osób z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, może być konieczne indywidualne dostosowanie dawkowania, zwykle polegające na zmniejszeniu dawki leku o 50%. Podobnie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami, jednak w tej grupie dane są ograniczone i przed włączeniem leku należy rozważyć potencjalne korzyści ze stosowania preparatu względem ryzyka.

U osób ze wskaźnikiem filtracji kłębuszkowej (GFR) między 30 a 70 ml/min. nie jest konieczna zmiana dawkowania leku, ale należy zachować ostrożność. Jeśli GFR jest mniejszy niż 30 ml/min, czyli u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub w przypadku pacjentów wymagających hemodializ, zaleca się zmniejszenie dawki wenlafaksyny o 50%.

Zwiększanie dawki należy przeprowadzać tylko po dokonaniu oceny klinicznej, ze szczególną ostrożnością u osób w podeszłym wieku, u których nie ma konieczności modyfikowania dawki wenlafaksyny tylko ze względu na wiek pacjenta. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę leku.

Jak dawkować lek u dzieci?

Nie należy stosować leku u dzieci i młodzieży poniżej 18 roku życia.

Badania kliniczne nie uzasadniają stosowania wenlafaksyny w tej grupie wiekowej - nie potwierdzono bezpieczeństwa ani skuteczności.

Jak długo stosować produkt leczniczy Efectin ER 75?

Terapia powinna być prowadzona przez odpowiednio długi okres czasu, najczęściej kilka miesięcy lub dłużej. Wskazana jest również regularna ocena postępu leczenia, uwzględniająca indywidualne potrzeby każdego pacjenta.

Długoterminowa terapia może być również wskazana w zapobieganiu nawrotom epizodów dużej depresji.
Stosowanie leków przeciwdepresyjnych powinno być kontynuowane przez co najmniej 6 miesięcy od czasu osiągnięcia remisji.

Jak bezpiecznie odstawić preparat Efectin ER 75?

Należy unikać nagłego odstawienia leku.

W przypadku decyzji o przerwaniu terapii, wskazane jest stopniowe zmniejszanie dawek wenlafaksyny przez okres nie krótszy 1-2 tygodnie. Ma to na celu minimalizację ryzyka wystąpienia objawów odstawienia, do których zaliczamy m.in. zawroty głowy , zaburzenia czucia, bezsenność, lęk, nudności i wymioty, zaburzenia widzenia oraz nadciśnienie tętnicze.

Jednak okres wymagany do zmniejszenia dawki oraz stopień zmniejszenia dawki mogą być uzależnione od dawki stosowanej przez pacjenta, czasu trwania leczenia oraz danego pacjenta. U niektórych pacjentów może być konieczne, aby odstawianie produktu leczniczego przebiegało bardzo powoli ? przez kilka miesięcy lub dłużej.

Tempo zmniejszania dawki oraz stopień redukcji mogą być uzależnione od indywidualnych czynników, takich jak stosowana dawka leku czy czas trwania terapii. W niektórych przypadkach konieczne może być bardzo powolne, stopniowe odstawienie produktu leczniczego przez okres kilku miesięcy lub dłużej.

Gdy po zmniejszeniu dawki lub przerwaniu leczenia pojawią się uporczywe objawy, warto rozważyć powrót do wcześniejszej dawki leku. Lekarz może kontynuować proces zmniejszania dawki, jednak tym razem w wolniejszym tempie, aby zapobiec objawom odstawienia.

Jakie są najczęstsze skutki uboczne leku?

Generalnie wenlafaksyna w postaci kapsułek o przedłużonym uwalnianiu jest stosunkowo dobrze tolerowana przez większość pacjentów. W praktyce lekarskiej najczęstsze skutki uboczne to zawroty głowy, ból głowy, nudności, suchość w jamie ustnej i nocne pocenie. Często obserwuje się również podwyższenie ciśnienia tętniczego krwi, zwłaszcza na początku terapii lub w przypadku stosowania dużych dawek leku.

Często występują również działania niepożądane takie jak: zmniejszenie apetytu, zaburzenia snu (bezsenność lub senność), stan splątania, depersonalizacja, nietypowe sny, nerwowość, obniżone libido, brak orgazmu, akatyzja (niepokój ruchowy), drżenie, zaburzenia smaku, niewyraźne widzenie, rozszerzenie źrenic, szumy uszne, tachykardia(przyśpieszone bicie serca), kołatanie serca, uderzenia gorąca, duszność, zaburzenia żołądkowo-jelitowe (biegunka, zaparcia i wymioty), wysypka, świąd, częstomocz, zaburzenia ejakulacji, wzrost lub zmniejszenie masy ciała.

Jakie są rzadziej występujące działania niepożądane?

Do rzadszych skutków ubocznych leku zaliczamy: zaburzenia krwi (agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, pancytopenia, neutropenia, trombocytopenia), reakcje anafilaktyczne, nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego (ADH), hiperprolaktynemia (zwiększone stężenie prolaktyny), hiponatremia (zmniejszone stężenie sodu w surowicy).

Mogą wystąpić również: majaczenie, myśli i zachowania samobójcze, agresja, złośliwy zespół neuroleptyczny, zespół serotoninowy, drgawki, jaskra z zamkniętym kątem przesączania, kardiomiopatia Takotsubo, częstoskurcz typu torsades de pointes, migotanie komór, zapalenie trzustki, zapalenie wątroby, zespół Stevensa-Johnsona, rabdomioliza.

Jakie środki ostrożności należy zachować podczas stosowania leku?

Depresja wiąże się z większym ryzykiem wystąpienia myśli samobójczych, samookaleczeń i prób samobójczych. To ryzyko utrzymuje się aż do momentu pełnej remisji i może nawet wzrastać we wczesnych stadiach powrotu do zdrowia. Ponieważ poprawa może nie nastąpić w ciągu kilku pierwszych tygodni leczenia lub nawet dłużej, pacjenci powinni być ściśle monitorowani aż do wystąpienia zauważalnych efektów terapii, a osoby z ich otoczenia powinni zwracać uwagę na każdy objaw klinicznego nasilenia choroby i w razie jakichkolwiek nietypowych zmian niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Nie zaleca się stosowania leku Efectin ER u dzieci i młodzieży poniżej 18 roku życia. W tej grupie wiekowej znacznie częściej występują zachowania samobójcze (myśli i próby samobójcze) oraz agresywne (zwłaszcza złości, buntu i gniewu). Ponadto, brakuje długoterminowych danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania leku u dzieci i młodzieży w odniesieniu do wzrostu, dojrzewania oraz rozwoju poznawczego i behawioralnego.

Podczas leczenia wenlafaksyną istnieje ryzyko wystąpienia stanu zagrożenia życia pod postacią zespołu serotoninowego. Zagrożenie jest szczególnie wysokie, gdy jednocześnie przyjmowane są inne leki mogące wpływać na system neuroprzekaźników serotoninergicznych tj. tryptany, inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI), inhibitory zwrotnego wychwytu noradrenaliny i serotoniny (SNRI), pochodne amfetaminy, lit, ziele dziurawca zwyczajnego czy opioidy (np. buprenorfina czy tramadol). Jednoczesne stosowanie wenlafaksyny z prekursorami serotoniny (tj. suplementy tryptofanu) również nie jest zalecane.

Pacjenci z podwyższonym ciśnieniem wewnątrzgałkowym lub z ryzykiem wystąpienia ostrej jaskry z wąskim kątem przesączania (jaskry z zamkniętym kątem) powinni być ścisłe monitorowani, ponieważ podczas stosowania leku Efectin ER 75 źrenice mogą ulec rozszerzeniu.

U osób przyjmujących wenlafaksynę często obserwowano wzrost ciśnienia tętniczego, dlatego zaleca się regularny pomiar ciśnienia krwi przed rozpoczęciem leczenia i w jego trakcie. Istnieje również ryzyko przyspieszenia czynności serca, zwłaszcza przy większych dawkach leku. W przypadku pacjentów ze współistniejącymi schorzeniami, które mogą być pogorszone przez wzrost ciśnienia tętniczego lub tachykardię, należy zachować szczególną ostrożność, na przykład u pacjentów z zaburzeniami czynności serca.

Stosowanie wenlafaksyny może prowadzić do wydłużenia odstępu QTc, tachykardii komorowej, częstoskurczu komorowego typu torsade de pointes oraz zgonów związanych z zaburzeniami rytmu serca. Te zaburzenia rytmu serca są częstsze w przypadku przedawkowania lub u osób z innymi czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QTc lub częstoskurczu typu torsade de pointes, dlatego u tych pacjentów należy dokładnie ocenić stosunek korzyści do potencjalnego ryzyka przed zastosowaniem wenlafaksyny.

W trakcie leczenia wenlafaksyną mogą wystąpić drgawki, dlatego należy zachować ostrożność u pacjentów z drgawkami w wywiadzie. W przypadku wystąpienia epizodu drgawkowego wskazane jest przerwanie leczenia.

Podczas terapii może pojawić się hiponatremia i (lub) zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH) - częściej u osób odwodnionych, z mniejszą objętością krwi krążącej, pacjentów w podeszłym wieku lub u pacjentów przyjmujących leki moczopędne.

Preparaty hamujące wychwyt zwrotny serotoniny, w tym wenlafaksyna, mogą powodować zaburzenia czynności płytek krwi, co zwiększa ryzyko wystąpienia siniaków, krwiaków, krwawienia z nosa, wybroczyn oraz poważnych krwawień z przewodu pokarmowego. Pacjenci przyjmujący wenlafaksynę mogą mieć również zwiększone ryzyko krwotoków, w tym poporodowych, dlatego należy ją stosować ostrożnie u osób podatnych na krwawienia, w tym u pacjentów przyjmujących leki przeciwzakrzepowe i inhibitory płytek krwi.

Ze względu na możliwe zwiększenie stężenia cholesterolu po 3 miesiącach terapii wenlafaksyną, w przypadku długoterminowej terapii zaleca się regularne monitorowanie poziomu cholesterolu we krwi.

U pacjentów z zaburzeniami nastroju, którzy przyjmowali leki przeciwdepresyjne istnieje niewielkie ryzyko wystąpienia manii lub hipomanii, dlatego wenlafaksynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi w wywiadzie lekarskim lub rodzinnym.

Leki z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI) mogą prowadzić do wystąpienia objawów zaburzeń funkcji seksualnych, niekiedy długotrwałych, utrzymujących się pomimo zaprzestania leczenia.

U niektórych osób może wystąpić akatyzja, która objawia się nieprzyjemnym niepokojem i silną potrzebą ciągłego ruchu. Ten stan najczęściej pojawia się w ciągu kilku pierwszych tygodni leczenia, i w przypadku jego wystąpienia, nie zaleca się zwiększania dawki leku.

Suchość w jamie ustnej jest doświadczana przez około 10% pacjentów stosujących wenlafaksynę. Ten efekt uboczny może zwiększać ryzyko próchnicy. Pacjenci powinni być poinformowani o potrzebie utrzymania dobrej higieny jamy ustnej.

U pacjentów z cukrzycą leczenie wenlafaksyną może wpływać na kontrolę glikemii. Może być konieczne dostosowanie dawkowania insuliny i (lub) doustnych leków przeciwcukrzycowych.

Podczas terapii wenlafaksyną i kilka dni po jej zakończeniu wyniki immunologicznych testów przesiewowych na obecność fencyklidyny i amfetaminy w moczu mogą być fałszywie dodatnie. Testy potwierdzające, takie jak chromatografia gazowa lub spektrometria mas, pozwolą odróżnić wenlafaksynę od fencyklidyny i amfetaminy.

Czy występują interakcje z innymi lekami?

Nie wolno jednocześnie stosować wenlafaksyny i nieodwracalnych, nieselektywnych inhibitorów monoaminooksydazy (IMAO). Zabronione jest także równoczesne przyjmowanie odwracalnych IMAO, takich jak moklobemid czy linezolid. Przed rozpoczęciem zażywania wenlafaksyny należy odczekać co najmniej 14 dni po zakończeniu przyjmowania IMAO, a po odstawieniu leczenia wenlafaksyną można rozpocząć stosowanie IMAO po upływie co najmniej 7 dni.

Pewne produkty lecznicze działające serotoninergicznie zwiększają ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego. Należą do nich m.in.: tryptany, SSRI, SNRI, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, pochodne amfetaminy, lit, sybutramina, ziele dziurawca zwyczajnego oraz opioidy (np. buprenorfina, fentanyl). Jeśli istnieje kliniczna potrzeba stosowania wenlafaksyny w połączeniu z lekami SSRI, SNRI lub agonistami receptora serotoninowego (tryptanami), zaleca się dokładne monitorowanie pacjenta, szczególnie na początku leczenia i po zwiększeniu dawki.

Jeżeli przyjmowane są inne leki, które mogą wydłużać odstęp QTc, istnieje większe ryzyko wystąpienia arytmii komorowych, takich jak torsade de pointes. Należy unikać jednoczesnego stosowania takich leków jak amiodaron, sotalol (leki przeciwarytmiczne), tiorydazyna (lek przeciwpsychotyczny), erytromycyna i moksyfloksacyna.

Inhibitory CYP3A4 (np. klarytromycyna, ketokonazol, rytonawir) mogą zwiększać stężenie wenlafaksyny i O-demetylowenlafaksyny w surowicy. Dlatego podczas jednoczesnego stosowania tych leków zaleca się zachować szczególną ostrożność.

Należy zachować szczególną ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania wenlafaksyny i metoprololu, ponieważ jednoczesne stosowanie obu tych leków prowadzi do wzrostu stężenia metoprololu we krwi o ok. 30-40%.

Jakie są objawy przedawkowania leku?

Odnotowano przypadki przedawkowania wenlafaksyny, głównie w sytuacjach, gdy lek był stosowany jednocześnie z alkoholem lub innymi lekami.

Objawy przedawkowania najczęściej obejmowały tachykardię (przyśpieszone bicie serca), zaburzenia świadomości(od senności do śpiączki), rozszerzone źrenice, drgawki oraz wymioty. Dodatkowo występowały zmiany w zapisie EKG, takie jak wydłużenie odstępu QT, blok odnogi pęczka Hisa, poszerzenie zespołu QRS, tachykardię komorową, bradykardię, niedociśnienie tętnicze, zawroty głowy oraz zgony.

Leczenie jest objawowe i obejmuje monitorowanie rytmu serca oraz innych parametrów życiowych. Płukanie żołądka może być zalecane, zwłaszcza jeśli zostanie wykonane w krótkim czasie po spożyciu leku lub u pacjentów z widocznymi objawami klinicznymi. Zastosowanie węgla aktywowanego może również pomóc w zmniejszeniu wchłaniania substancji czynnej.

Metody takie jak wymuszona diureza, dializa, hemoperfuzja i transfuzja wymienna prawdopodobnie nie są pomocne w leczeniu przedawkowania. Nie istnieje swoiste antidotum dla wenlafaksyny.

Jakie są przeciwwskazania do stosowania leku Efectin ER 75?

Nie należy stosować leku, jeśli występuje nadwrażliwość na jakąkolwiek substancję zawartą w preparacie.

Jednoczesne przyjmowanie wenlafaksyny z nieodwracalnymi inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO) jest zabronione z powodu potencjalnego ryzyka wystąpienia zespołu serotoninowego, który manifestuje się objawami takimi jak pobudzenie, drżenie i hipertermia.

Rozpoczęcie leczenia wenlafaksyną nie powinno nastąpić wcześniej niż 14 dni po zakończeniu terapii nieodwracalnymi inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO), natomiast przyjmowanie wenlafaksyny należy przerwać co najmniej 7 dni przed rozpoczęciem leczenia nieodwracalnymi IMAO.

Czy można spożywać alkohol w trakcie terapii lekiem Efectin ER 75?

Wenlafaksyna nie nasila zaburzenia funkcji umysłowych i motorycznych spowodowanych przez alkohol. Niemniej jednak, zaleca się pacjentom unikanie spożywania alkoholu podczas stosowania wenlafaksyny, podobnie jak w przypadku innych substancji oddziałujących na układ nerwowy.

Czy można stosować Efectin ER 75 w ciąży?

Brakuje wystarczających danych na temat bezpieczeństwa stosowania wenlafaksyny u kobiet w ciąży.

Podobnie jak inne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI lub SNRI), stosowanie wenlafaksyny w ciąży lub krótko przed porodem może spowodować wystąpienie objawów odstawienia u noworodków.

U niektórych noworodków narażonych na wenlafaksynę pod koniec trzeciego trymestru ciąży, zaobserwowano powikłania, takie jak konieczność karmienia przez zgłębnik, wspomaganie oddychania lub długotrwała hospitalizacja. Ponadto narażenie na leki z grupy SSRI/SNRI w ciągu miesiąca przed porodem może wiązać się z niewielkim, ale zwiększonym ryzykiem krwotoku poporodowego.

W przypadku stosowania SSRI lub SNRI pod koniec ciąży, noworodki mogą wykazywać objawy takie jak drażliwość, drżenie, hipotonia, nieustanny płacz oraz trudności ze ssaniem lub spaniem. Te objawy mogą wynikać z efektu serotoninergicznego lub być wynikiem ekspozycji na te leki.

Zazwyczaj powikłania te występują natychmiastowo lub w ciągu 24 godzin po porodzie.

Czy dozwolone jest przyjmowanie leku w trakcie karmienia piersią?

Wenlafaksyna i jej aktywny metabolit O-demetylowenlafaksyna przenikają do mleka ludzkiego, dlatego nie można wykluczyć ryzyka wystąpienia działań niepożądanych u dziecka karmionego piersią.

Zgłaszane były przypadki płaczu, drażliwości oraz zaburzeń snu u niemowląt, które były karmione piersią przez matki przyjmujące ten lek. Z kolei po zaprzestaniu karmienia zgłaszano symptomy odpowiadające objawom odstawienia wenlafaksyny.

Konieczne jest podjęcie decyzji dotyczącej kontynuowania lub przerwania karmienia piersią oraz kontynuowania lub przerwania leczenia lekiem Efectin ER, uwzględniając korzyści płynące z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści wynikające z leczenia produktem leczniczym Efectin ER dla kobiety.

Czy Efectin ER 75  wpływa na zdolność do prowadzenia pojazdów?

Wszelkie leki wpływające na procesy psychiczne mogą zakłócać ocenę, myślenie i zdolności motoryczne. Dlatego pacjenci stosujący wenlafaksynę powinni być poinformowani o możliwości wystąpienia zaburzeń zdolności do prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.

Bibliografia

Charakterystyka produktu leczniczego Efectin ER 75, dostępna w internecie:
https://rejestrymedyczne.ezdrowie.gov.pl/api/rpl/medicinal-products/9490/characteristic