Letrox 150 - E-recepta - recepta online z konsultacją | cena, dawkowanie, przeciwwskazania

Podstawowe informacje o leku Letrox 150

Substancja czynna: lewotyroksyna

Wskazania: leczenie niedoczynności tarczycy o różnej etiologii, zapobieganie wznowie wola tarczycy po leczeniu operacyjnym u pacjentów z prawidłową czynnością tarczycy (eutyreoza), leczenie wola o charakterze łagodnym u pacjentów z prawidłową czynnością tarczycy, terapia zastępcza i supresyjna nowotworów złośliwych tarczycy, szczególnie po operacji wycięcia tarczycy, pomocniczo w leczeniu nadczynności tarczycy w skojarzeniu z tyreostatykami po uzyskaniu eutyreozy, test supresyjny w diagnostyce nadczynności tarczycy.

Zastosowanie: doustne 1-0,5 godziny przed posiłkiem, na czczo.

Dawkowanie: w zależności od wskazania oraz czyności tarczycy.

Główne przeciwwskazania: nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą, nieleczona nadczynność tarczycy, nieleczona niedoczynność nadnerczy, nieleczona niedoczynność przysadki (w niewydolności kory nadnerczy wymagającej leczenia), ostry zawał mięśnia sercowego, ostre zapalenie mięśnia sercowego, ostre zapalenie serca.

Główne działania niepożądane: kołatanie serca, bezsenność, ból głowy

Ile kosztuje lek Letrox 150?

Lek Letrox 150 jest dostępny tylko na receptę i kosztuje ok. 12 zł, z refundacją ok. 5 zł.

Czym jest Letrox 150?

Letrox 150 to lek dostępny w postaci tabletek, posiadających linie podziału, dzięki czemu pigułki można dzielić na dwie równe dawki. Lek zawiera 150 mikrogramów lewotyroksyny sodowej.

Wskazania do stosowania leku Letrox obejmują:

Preparat Letrox może być stosowany we wszystkich grupach wiekowych oraz u kobiet w ciąży i karmiących piersią.

Jaki jest mechanizm działania?

Substancją czynną leku Letrox 150 jest lewotyroksyna, będąca syntetycznym analogiem naturalnie występującej tyroksyny. Organizm człowieka nie jest w stanie odróżnić hormonu egzogennego (zewnątrzpochodnego) od hormonu endogennego (wewnątrzpochodnego).

Lewotyroksyna, działając w identyczny sposób jak tyroksyna, wpływa na:

Ponadto jest niezbędna w okresie wzrostu i rozwoju dzieci, ze szczególnym uwzględnieniem ośrodkowego układu nerwowego. Brak tyroksyny w życiu płodowym i po urodzeniu wywołuje trwałe uszkodzenie OUN i powstanie kretynizmu.

Jaki jest skład leku?

Substancja czynna: 150 mikrogramów lewotyroksyny sodowej.

Substancje pomocnicze: cysteiny chlorowodorek jednowodny (częściowo obecny w tabletce jako cystyna), celuloza mikrokrystaliczna, skrobia kukurydziana, skrobia żelowana, tlenek magnezu, lekki, talk.

Jak stosować lek?

Dorośli: Całkowitą dawkę dobową należy przyjmować rano, na czczo, około pół godziny przed pierwszym posiłkiem, popijając odpowiednią ilością wody.

Dzieci: Najmłodsi również powinni przyjmować lek rano, na czczo, pół godziny przed pierwszym posiłkiem, popijając odpowiednią ilością wody. Jeżeli istnieje taka konieczność, pigułki można również stosować w postaci zawiesiny. W takim przypadku tabletki należy rozpuścić w 10-15 ml wody. Należy podawać rozpuszczoną zawiesinę dziecku, z dodatkową ilością płynu - ok. 5-10 ml. Należy przygotowywać codziennie świeży roztwór.

Stosowanie z różnymi produktami spożywczymi

Jak dawkować lek u dorosłych?

Dawka dobowa leku Letrox 150 powinna być ustalana indywidualnie, w oparciu o badanie lekarskie oraz wyniki badań laboratoryjnych.

Dawkę należy zwiększać o 25-50 ug w odstępach 2-4 tygodni. Zalecane dawki leku Letrox 150, różnią się w zależności od wskazań, w jakich pacjent przyjmuje lek.

Dawkowanie leku Letrox 150, w zależności od wskazań:

Szczególne środki ostrożności

Należy objąć szczególną kontrolą pacjentów w podeszłym wieku, z chorobą wieńcową serca oraz z ciężką, długotrwałą niedoczynnością tarczycy. Zaleca się, aby u tych grup chorych zacząć od małej dawki początkowej leku, która powinna być zwiększana powoli w dużych odstępach czasu z jednoczesnym monitorowaniem stężenia hormonów tarczycy. Czynność tarczycy najlepiej kontrolować, mierząc poziom TSH w surowicy krwi, ponieważ niektórzy pacjenci mogą mieć zwiększony T4 lub fT4.

W badaniach również wykazano, że pacjenci o małej masie ciała oraz pacjenci z dużym wolem, mogą również odnieść korzyści z mniejszych dawek.

Jak dawkować lek u dzieci?

Dawkowanie preparatu dzieci, tak samo jak u dorosłych różni się w zależności od wskazania oraz powinno być ustalane na podstawie badania lekarskiego oraz wyników badan laboratoryjnych.

Dawki preparatu Letrox 150, w zależności od wskazania:

Najczęstsze działania niepożądane

Do najczęściej występujących działań niepożądanych (częstotliwość ≥ 1/10), można zaliczyć:

Inne często występujące skutki uboczne (częstotliwość ≥ 1/100 do

Rzadziej występujące działania niepożądane

Rzadko (częstotliwość ≥ 1/10 000 do występującym działaniem niepożądanym jest pojawienie się rzekomego guza mózgu. Rzekomy guz mózgu to objawy wzmożonego ciśnienia śródczaskowego, mimo że w badaniach obrazowych nie uwidoczniono guza, a skład płynu mózgowo-rdzeniowego jest prawidłowy. Ten skutek uboczny najczęściej obserwowany jest w populacji pediatrycznej.

Skutki uboczne, których częstotliwość jest nieznana, to: nadwrażliwość na substancję czynną lub substancję pomocniczą, zaburzenia rytmu serca (arytmie), dusznica bolesna, obrzęk naczynioruchowy, wysypka, pokrzywka, nadmierna potliwość, niepokój, osłabienie mięśni, kurcze mięśni, osteoporoza w czasie stosowania dawek supresyjnych lewotyroksyny - szczególnie u kobiet w okresie pomenopauzalnym głównie podczas leczenia przez dłuższy okres czasu, uderzenia gorąca, zapaść naczyniowa u niemowląt urodzonych przedwcześnie z małą masą urodzeniową, zaburzenia miesiączkowania, biegunka, wymioty i nudności, zmniejszenie masy ciała, drżenie, nietolerancja wysokiej temperatury, gorączka.

Gdzie można zgłaszać działania niepożądane leku?

Jeśli pacjent podejrzewa u siebie występowanie objawów niepożądanych preparatu powinien powiadomić o tym jak najszybciej wyspecjalizowany personel medyczny. Informacje o ewentualnych działaniach ubocznych są przekazywane do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych.

Jakie są przeciwwskazania do stosowania leku?

Leczenie hormonami tarczycy jest przeciwwskazane, w następujących sytuacjach:

U kobiet w ciąży przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie leku zawierającego lewotyroksynę oraz preparatu tyreostatycznego.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed włączeniem leczenia preparatem Letrox, należy wykluczyć lub wprowadzić odpowiednią terapię, następujących stanów chorobowych:

Powyżej wymienione stany chorobowe należy wykluczyć przed wykonaniem testu supresyjnego tarczycy. Wyjątkiem jest podejrzenie autonomicznej czynności tarczycy, która może być przyczyną wykonania testu supresyjnego tarczycy.

Należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania leku Letrox, w następujących sytuacjach klinicznych:

Zaburzenia kory nadnerczy. Przed włączeniem terapii lewotyroksyną, należy rozpocząć od odpowiedniego leczenia zastępczego zaburzeń kory nadnerczy, aby uniknąć ostrej niewydolności kory nadnerczy.

Chorobą wieńcowa, niewydolność serca, zaburzenia rytmu serca z tachykardią, zapalenie mięśnia sercowego bez ostrego przebiegu, długotrwała niedoczynność tarczycy oraz zawał mięśnia sercowego w wywiadzie. Pacjenci obciążeni tymi chorobami, powinni być pod stałą, ścisłą kontrolą laboratoryjną i zalecane jest częstsze monitorowanie stężenia hormonów tarczycy, ponieważ w tej grupie chorych należy szczególnie unikać nawet łagodnej nadczynności tarczycy indukowanej lekami.

Wtórna niedoczynność tarczycy. W przypadku stwierdzenia tej jednostki chorobowej, powinno się najpierw wykluczyć niedoczynność kory nadnerczy. W przypadku potwierdzenia niedoczynności kory nadnerczy, należy w pierwszej kolejności włączyć leczenie substytucyjne (hydrokortyzon). Pacjenci z niedoczynnością kory nadnerczy lub przysadki, poddani terapii hormonami tarczycy, bez odpowiedniego leczenia kortykosteroidami mogą rozwinąć przełom nadnerczowy (ostrą niewydolność kory nadnerczy - kryzys Addisona).

Niemowlęta urodzone przedwcześnie z bardzo małą masa urodzeniową. Rozpoczynając leczenie lewotyroksyną w tej grupie pacjentów, należy ściśle monitorować parametry hemodynamiczne, ponieważ może wystąpić zapaść krążeniowa spowodowana niedojrzałą czynnością nadnerczy.

Autonomiczna czynność tarczycy. W sytuacji podejrzenia tej jednostki chorobowej, przed wdrożeniem terapii lewotyroksyną zaleca się przeprowadzenie testu z TRH lub wykonanie scyntygrafii supresyjnej.

Kobiety w wieku okołomenopauzalnym za zwiększonym ryzykiem wystąpienia osteoporozy. Ważne jest, aby w tej grupie pacjentek dobrać możliwie najmniejszą, skuteczną dawkę lewotyroksyny, aby uniknąć większych niż fizjologiczne stężeń lewotyroksyny w surowicy krwi. Zaleca się również częstsze monitorowanie czynności tarczycy.

Należy unikać stosowania hormonów tarczycy w celu redukcji masy ciała. U pacjentów z prawidłową czynnością tarczycy, zazwyczaj stosowane dawki nie prowadzą do utraty masy ciała. Wyższe dawki mogą wywołać poważne i potencjalnie zagrażające życiu skutki uboczne, szczególnie gdy są łączone z niektórymi lekami zmniejszającymi masę ciała, zwłaszcza aminami sympatykomimetycznymi.

Zamiana na inny produkt leczniczy zawierający lewotyroksynę. Należy dokładnie kontrolować stan pacjenta, w tym przeprowadzać ocenę kliniczną i badać parametry w okresie przejściowym, ze względu na potencjalne ryzyko zaburzeń funkcji tarczycy. W niektórych przypadkach może być konieczne dostosowanie dawki.

Padaczka. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z napadami drgawek w wywiadzie, ponieważ podczas stosowania leku Letrox 150 istnieje podwyższone ryzyko wystąpienia drgawek.

Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych. Biotyna może wpływać na wyniki badań immunologicznych tarczycy, ze względu na interakcję biotyny i streptawidyny, co może prowadzić do fałszywie obniżonych lub fałszywie podwyższonych wyników. Ryzyko tego wpływu wzrasta w miarę zwiększania dawki biotyny.

Przy interpretacji wyników badań laboratoryjnych, szczególnie jeśli wyniki nie są zgodne z obrazem klinicznym, należy wziąć pod uwagę możliwość wpływu biotyny. Jeśli pacjent przyjmuje produkty zawierające biotynę i wykonywane są badania czynności tarczycy, to pracownicy laboratorium powinni być poinformowani o tym fakcie. W miarę możliwości należy również wykorzystywać alternatywne metody pomiaru, które nie są podatne na wpływ biotyny.

Interakcje z innymi lekami

Hormony tarczycy mogą wchodzić w interakcję z następującymi wyrobami medycznymi:

Leki przeciwcukrzycowe. Lewotyroksyna może osłabiać działanie leków zmniejszających stężenie glukozy we krwi (m.in. metforminy, glimepirydu, glibenklamidu i insuliny). Pacjenci chorujący na cukrzycę powinni mieć regularnie kontrolowaną glikemię, szczególnie na początku leczenia hormonami tarczycy oraz po zakończonej terapii tymi lekami. W razie potrzeby należy zmodyfikować dawkę leku przeciwcukrzycowego.

Pochodne kumaryny. Są to m.in. leki przeciwzakrzepowe, takie jak warfaryna i acenokumarol. Preparat Letrox 150 może nasilać działanie tych leków. Przy jednoczesnym stosowaniu obydwu leków, zaleca się regularne kontrolowanie parametrów krzepnięcia krwi i w razie potrzeby zmienić dawkę leku przeciwzakrzepowego.

Żywice jonowymienne. Należą do nich między innymi takie związki, jak: cholestyramina, kolestypol, sole wapnia i sole sodowe kwasu sulfonowego żywicy polistyrenowej. Hamują one wchłanianie lewotyroksyny poprzez wiązanie hormonów w przewodzie pokarmowym, dlatego podczas równoczesnego stosowania obydwu leków, żywice należy przyjąć 4-5 godzin po przyjęciu produktu leczniczego Letrox.

Inhibitory pompy protonowej. Leki te poprzez zwiększenie pH żołądka, powodują zmniejszenie wchłaniania lewotyroksyny z przewodu pokarmowego. W przypadku jednoczesnego stosowania tych leków, należy regularnie monitorować poziom hormonów, ponieważ może być konieczne zwiększenie dawki lewotyroksyny.

Substancje wiążące kwasy żółciowe. Kolesewelam wiąże lewotyroksynę, a tym samym zmniejsza wchłanianie lewotyroksyny. Z tego powodu, przy jednoczesnym stosowaniu tych leków, należy przyjąć kolesewelam cztery godziny po zastosowaniu wyrobu medycznego Letrox.

Leki zobojętniające sok żołądkowy zawierające glin, leki zawierające żelazo, leki zawierające wapń. Preparaty te mogą osłabiać wchłanianie produktu leczniczego Letrox, dlatego należy go przyjmować przynajmniej 2 godziny przed przyjęciem tych preparatów.

Sewelamer i węglan lantanu. Mogą one zmniejszać biodostępność lewotyroksyny. Niedoczynność tarczycy występuje bardzo rzadko u pacjentów, którzy jednocześnie przyjmują sewelamer i lewotyroksynę. Zaleca się dokładne monitorowanie poziomu TSH u pacjentów leczonych tymi lekami.

Propylotiouracyl, glikokortykoidy oraz beta-adrenolityki (szczególnie propranolol). Związki te hamują przekształcanie postaci T4 do T3 hormonu i prowadzą do zmniejszenia frakcji T3 w surowicy krwi.

Amiodaron i środki kontrastujące zawierające jod. Substancje te z powodu dużej zawartości jodu mogą przyczyniać sie do powstania niedoczynności, jak i nadczynności tarczycy. Z uwagi na możliwość istnienia guzka autonomicznego, zaleca się szczególne monitorowanie pacjentów z jego podejrzeniem. Amiodaron powoduje hamowanie przekształacania T4 do T3, co w konsekwencji prowadzi do zmniejszenia T4 w osoczu oraz zwiększenia poziomu TSH. Z tego powodu, u pacjentów stosujących jednocześnie obydwa leki, wskazane może być indywidulane dostosowywanie dawki.

Salicylany, dikumarol, furosemid, klofibrat. Leki te mogą wypierać lewotyroksynę z połączeń z białkami. Może to prowadzić to do chwilowego zwiększenia stężenia wolnych hormonów tarczycy, a następnie do ich całkowitego spadku.

Środki antykoncepcyjne zawierające estrogen, leki stosowane w hormonalnej terapii zastępczej po menopauzie. Podczas stosowania tych prepartów może zwiększyć się zapotrzebowanie na lewotyroksynę.

Sertralina, chlorochina/ proguanil. Preparaty te zmniejszają skuteczność lewotyroksyny i powodują zwiększenie TSH w osoczu.

Wpływ leków indukujących cytochrom P-450. W tej grupie leków znajdują się między innymi substancje, takie jak: ryfampicyna, karbamazepina, fenytoina, barbiturany oraz leki zawierające ziele dziurawca zwyczajnego. Przy jednoczesnym stosowaniu tych leków może być konieczne zwiększenie dawki hormonu tarczycy, ponieważ leki o właściwościach pobudzającyh ten enzym mogą zwiększać wątrobowy klirens leowtyroksyny, co zmniejsza jej stężenie w osoczu.

Inhibitory proteazy. Istnieją doniesienia, że lewotyroksyna przy jednoczesnym stosowaniu z lopinawirem/rytonawirem traciła swoją skuteczność terapeutyczną. Pacjenci leczeni leowtyroksyną oraz inhibitorami proteazy równocześnie, powinni mieć kontrolowane stężenie TSH przynajmniej w pierwszym miesiącu po rozpoczęciu i/lub po zakończeniu terapii rytonawirem.

Inhibitory kinazy tyrozynowej. Leki te mogą zmniejszać skuteczność lewotyroksyny. Pacjentów stosujących obydwa preparaty równocześnie należy poddać stałemu nadzorowi lekarskiemu, z uwzględnieniem badania czynności tarczycy. Jeżeli zaistnieje taka konieczność, zaleca się zmodyfikowanie dawki lewotyroksyny. Do inhibitorów kinazy tyrozynowej, należą np. imatynib, sunitynib, sorafenib, motesanib.

Orlistat. Równoczasowe przyjmowanie tyroksyny z orlistatem może powodować niedoczynność tarczycy i/lub pogorszenie kontroli niedoczynności tarczycy. Przypuszcza się, że jest to skutek zmniejszonego wchłanianie lewotyroksyny.

Letrox 150 a alkohol

Preparat Letrox 150 nie wykazuje istotnych interakcji z alkoholem.

Letrox 150 a ciąża

Nie stwierdzono negatywnego wpływu lewotyroksyny na przebieg ciąży lub na zdrowie płodu/noworodka.

Utrzymanie odpowiedniego stężenia hormonów tarczycy w ciąży, jest niezbędne do utrzymania prawidłowego stanu zdrowia matki i dziecka. W okresie ciąży zapotrzebowanie na lewotyroksynę może się zwiększyć

Podwyższone stężenie TSH może pojawić się już w 4 tygodniu ciąży. W związku z tym, kobiety w ciąży, które przyjmują lewotyroksynę, powinny regularnie monitorować poziom TSH w każdym trymestrze, aby upewnić się, że wartości TSH w organizmie matki pozostają w zakresie referencyjnym dla danego etapu ciąży. Jeśli stężenie TSH w surowicy jest podwyższone, konieczne może być zwiększenie dawki lewotyroksyny w celu jego obniżenia. Po porodzie należy natychmiast przywrócić pierwotną dawkę lewotyroksyny stosowaną przed ciążą, ponieważ poziom TSH po porodzie jest zbliżony do wartości przedciążowych. Należy również wykonać badanie poziomu TSH w surowicy między 6 a 8 tygodniem po porodzie.

Nie zaleca się równoczesnego stosowania lewotyroksyny z lekami przeciwtarczycowymi jako dodatkowej terapii w leczeniu nadczynności tarczycy w trakcie ciąży. Leki przeciwtarczycowe, w przeciwieństwie do lewotyroksyny, mają zdolność przenikania przez barierę łożyska w ilościach, które mogą wpływać na rozwijający się płód. To może skutkować wystąpieniem niedoczynności tarczycy u dziecka. Z tego powodu w przypadku nadczynności tarczycy w czasie ciąży, zaleca się stosowanie tylko monoterapii niewielkimi dawkami leków przeciwtarczycowych.

Letrox 150 a karmienie piersią

Letrox 150 przenika do mleka kobiecego, ale stężenie lewotyroksyny podczas stosowania dawek terapeutycznych jest zbyt małe, aby spowodować rozwój nadczynności tarczycy lub zahamowanie sekrecji TSH u dziecka.

Letrox 150 a prowadzenie pojazdów mechanicznych

Nie wykonano badań dotyczących ewentualnego wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Należy pamiętać, by przed użyciem leku zapoznać się z treścią ulotki dołączonej do opakowania lub skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą, ponieważ każdy lek niewłaściwie stosowany może zagrażać życiu lub zdrowiu. Dokładne informacje dotyczące charakterystyki produktu znajdują się w ulotce dołączonej do opakowania preparatu.

Dane zamieszczone w artykule, nie zastępują przepisów prawnych i nie mogą zostać podstawą do jakichkolwiek roszczeń.

Bibliografia

Charakterystyka Produktu Leczniczego "Letrox", dostępny online, [dostęp 20.11.2023],

https://rejestrymedyczne.ezdrowie.gov.pl/api/rpl/medicinal-products/3730/characteristic

Serwis Indeks leków mp.pl, dostępny online, [dostęp 12.02.2024],

https://indeks.mp.pl/leki/desc.php?id=6390