Czym jest wirus grypy? Drogi zakażenia oraz objawy
Czym jest wirus grypy?
Grypa to choroba zakaźna, wywoływana głównie przez wirusy z rodzaju Orthomyxoviridae, wśród których można wyróżnić dodatkowo typ A, B i C.
Najczęściej to typ A wirusa, ze względu na swój duży potencjał do mutacji, odpowiedzialny jest za epidemiczne, a nawet pandemiczne zachorowania na grypę u ludzi i zwierząt. W związku z wysoką zmiennością antygenową wirusa typu A istnieje konieczność corocznej modyfikacji składu szczepionek na grypę.
Typ B wirusa zakaźny jest wyłącznie dla ludzi, a przebieg choroby jest tu łagodniejszy niż w przypadku wirusa typu A. Grypa może przybierać tu jednak pełnoobjawowy charakter i powodować typowe powikłania.
Typ C wirusa cechuje się dużą powszechnością w środowisku, jednak przebieg choroby jest tu zazwyczaj bezobjawowy. Wirus zakaźny jest dla ludzi oraz świń.
W jaki sposób możemy się zarazić grypą?
O zakażenie wirusem grypy nie jest trudno, gdyż jest to choroba przenoszona drogą
kropelkową. Cząstki wirusa przedostają się do otoczenia wraz kropelkami śliny osób zakażonych, zwłaszcza podczas kichania lub kasłania.
Zakażenie możliwe jest również wskutek bezpośredniego kontaktu (np. dotykanie, całowanie) osób zakażonych lub kontaktu z przedmiotami, które dotykała osoba zakażona. Także styczność z zakażonym zwierzęciem może wywołać objawy grypy.
Osoba dorosła chora na grypę jest zdolna zakażać innych przez 3-5 dni od pojawienia się objawów chorobowych. Dzieci z kolei zarażają przez dłuższy okres - ponad 10 dni. Osoby cierpiące na niedobory odporności mogą być źródłem zakażenia przez wiele tygodni i miesięcy. Jeden chory zaraża średnio 4 następne osoby.
Grupami ryzyka szczególnie narażonymi na zachorowanie na grypę są: dzieci w wieku 6-59 miesięcy, osoby starsze, kobiety ciężarne, pacjenci skrajnie otyli, osoby przewlekle chore na schorzenia płuc (np. astmę oskrzelową), choroby układu krążenia, nerek, wątroby, zaburzenia neurologiczne, hematologiczne, metaboliczne, w tym cukrzycę , pacjenci z upośledzoną odpornością, osoby przebywające w ośrodkach opieki długoterminowej.
Przebieg naturalny grypy
Po przedostaniu się cząstek wirusa grypy do organizmu osoby zakażonej białka na powierzchni drobnoustroju zaczynają łączyć się z komórkami nabłonka dróg oddechowych. Następnie wirus zostaje wchłonięty do środka komórki, gdzie zachodzi jego replikacja. Już po sześciu
godzinach uwalniane są nowe cząsteczki wirusa, które mają zdolność do zakażania
kolejnych komórek.
Okres wylęgania grypy (czas od momentu zakażenia do pojawienia się pierwszych objawów) wynosi 1-4 dni. Objawy mają charakter nagły. Chory początkowo zgłasza złe samopoczucie, osłabienie (aż do krańcowego zmęczenia) i senność, przeczulicę skóry (zbyt wysoka wrażliwość na bodźce), wysoką gorączkę przebiegającą z dreszczami (temperatura ciała powyżej 38 stopni) oraz bóle głowy i bóle mięśniowo-stawowe.
Do objawów ze strony dróg oddechowych dołączyć może surowiczy katar o małym nasileniu, intensywny suchy kaszel, który może wywoływać odruch wymiotny, niewielki ból gardła, chrypka czy bóle w klatce piersiowej.
Małe dzieci często skarżą się również na bóle brzucha, nudności (niekiedy przebiegające z wymiotami) i biegunkę.
Objawy mogą utrzymywać się nawet 2 tygodnie.
Powikłania grypy
Powikłania po przebytej grypie mogą występować już kilka dni czy tygodni po zachorowaniu, jednak zdarza się, że ujawniają się po wielu miesiącach, a nawet latach.
Udowodniono, że wirusy grypy mogą przyczyniać się bezpośrednio do wystąpienia powikłań dotyczących wszystkich narządów m.in. ze strony układu oddechowego (np. zapalenie oskrzeli i płuc, zaostrzenie astmy lub POChP), zapalenie mięśnia sercowego, kłębuszkowe zapalenie nerek i niewydolność nerek, choroby neurologiczne (np. zapalenie mózgu i opon mózgowo-rdzeniowych, encefalopatia, nasilenie napadów padaczkowych, głuchota) i psychiatryczne (np. schizofrenia, ostre psychozy).
Przebycie grypy może skutkować również odrzuceniem przeszczepionego narządu.