Milurit – informacje o leku, cena, dawkowanie oraz przeciwwskazania

Czym jest Milurit?

Substancją czynną preparatu Milurit jest allopurynol w dawce 100 mg, 200 mg lub 300 mg w zależności od opakowania. Ten produkt leczniczy dostępny jest wyłącznie na receptę i w określonych przypadkach podlega refundacji.

Lek Milurit stosuje się w leczeniu stanów związanych z hiperurykemią, czyli podwyższonym poziomem kwasu moczowego we krwi >7 mg/dl.

Jest on przydatny zwłaszcza w terapii jawnej dny moczanowej, czyli zapaleniu stawów wywołanym przez odkładanie się kryształów moczanu sodu w tkankach. Stosuje się go również w leczeniu nefropatii moczanowej, kiedy wysokie stężenia kwasu moczowego prowadzą do uszkodzenia nerek np. w trakcie leczenia onkologicznego oraz w nawracającej kamicy nerkowej.

Milurit - Cena, refundacja

Lek Milurit znajduje się na liście leków refundowanych. Cena może rożnić się w zależności od opakowania.

• Milurit (100 mg tabletki 50 szt.) - cena wynosi ok. 9 zł i w przypadku refundacji ok. 3 zł
• Milurit (200 mg tabletki 30 szt.) - cena wynosi ok. 16 zł
• Milurit (300 mg tabletki 30 szt.) - cena wynosi ok. 15 zł i w przypadku refundacji ok. 3 zł

Ceny podane są jedynie orientacyjne i mogą zostać zmienione w przyszłości.

Mechanizm działania preparatu Milurit

Do wzrostu stężenia kwasu moczowego w surowicy dochodzi w wyniku zaburzenia czynności enzymów biorących udział w przemianie puryn, nadmiernej podaży produktów bogatopurynowych w diecie tj. mięso, owoce i nabiał oraz alkoholu. Narażeni na hiperurykemię są także pacjenci z chorobą nowotworową lub w trakcie jej leczenia lekami cytotoksycznymi, radioterapią lub chemioterapią.

Allopurynol, będący substancją czynną leku Milurit, jest inhibitorem oksydazy ksantynowej, która uczestniczy w procesie utleniania puryn do kwasu moczowego. Zahamowanie aktywności tego enzymu powoduje spadek wytwarzania kwasu moczowego w organizmie i prowadzi do obniżenia jego poziomu we krwi i w moczu. Zapobiega to tworzeniu się trudno rozpuszczalnych kryształów w tkankach lub nasila ich rozpad.

Pierwsze efekty działania leku występują zwykle w 4. dniu terapii, a maksymalna aktywność osiągana jest po upływie 2 tygodni przyjmowania preparatu.

Wskazania do stosowania

Lek Milurit przeznaczony jest do leczenia hiperurykemii, której nie można kontrolować dietą oraz jej powikłań klinicznych tj. jawna dna moczanowa i nefropatia moczanowa, a także w celu rozpuszczenia złogów i zapobieganiu powstawania kamieni moczanowych.

Preparat znajduje zastosowanie także w terapii nawracającej kamicy nerkowej wapniowo-szczawianowej z towarzyszącą hiperurykemią, gdy płynoterapia i dieta okazały się nieskuteczne.

Zwiększone stężenie kwasu moczowego w surowicy możemy obserwować również w przebiegu chorób nowotworowych i zespołów mieloproliferacyjnych. Hiperurykemia jest jednym z elementów zespołu lizy guza, gdzie z uszkodzonych samoistnie lub w trakcie leczenia cytotoksycznego (np. chemioterapii) komórek uwalnia się znaczna ilość kwasu moczowego.

Stosowanie leku Milurit wskazane jest również w leczeniu niektórych zaburzeń enzymatycznych, skutkujących nadprodukcją kwasu moczowego np. w niedoborze fosforybozylotransferazy hipoksantynowo-guaninowej (np. zespół Lescha-Nyhana), glukozo-6-fosfatazy (np. choroba spichrzeniowa glikogenu), syntetazy fosforybozylopirofosforanowej, amidotransferazy fosforybozylopirofosforanowej, fosforybozylotransferazy adeninowej.

Skład leku Milurit

W zależności od opakowania każda tabletka leku Milurit zawiera 100 mg, 200 mg lub 300 mg allopurynolu.

Do substancji pomocniczych preparatu Milurit 100 mg należą: laktoza jednowodna, skrobia ziemniaczana, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A), powidon K-25, talk, magnezu stearynian.

Milurit 200 mg oraz 300 mg zawiera: celulozę mikrokrystaliczną, karboksymetyloskrobię sodową (typ A), żelatynę, krzemionkę koloidalną bezwodną, magnezu stearynian.

Jak stosować lek?

Preparat przeznaczony jest do stosowania doustnego, ponieważ dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego. Milurit należy zażywać raz na dobę, po posiłku, popijając dużą ilością płynu.

Jeśli wystąpią objawy nietolerancji ze strony przewodu pokarmowego przy stosowaniu większych dawek leku np. 300 mg i więcej, można go przyjmować w dawkach podzielonych.

Jak dawkować lek u dorosłych?

Sposób dawkowania leku jest indywidualny dla każdego pacjenta. Lekarz dostosowując dawkę preparatu bierze pod uwagę wiek pacjenta, powód, dla którego ma zostać wdrożone leczenie oraz inne choroby towarzyszące.

W początkowym okresie terapii u osób dorosłych zaczynamy zwykle od małej dawki leku np. 100 mg na dobę, w celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia działań niepożądanych. Jeśli efekt leczenia jest niezadowalający, dawkę można zwiększyć.

Zalecane dawkowanie allopurynolu to 100-200 mg w stanach lekkich, 300-600 mg w umiarkowanie ciężkich i 700-900 mg u pacjentów w stanie ciężkim. Nie należy przekraczać dawki jednorazowej 300 mg. Jeśli konieczna jest większa dawka, rekomenduje się podawanie preparatu w dawkach podzielonych.

Aby najlepiej dostosować dawkowanie leku, należy cyklicznie oznaczać stężenie moczanów w surowicy i moczu oraz kwasu moczowego w moczu.

Jeśli konieczne jest przeliczenie dawki na kilogram masy ciała, podajemy od 2 do 10 mg leku Milurit na jeden kilogram masy ciała na dobę.

Osoby w podeszłym wieku powinny przyjmować najmniejszą skuteczną dawkę, zapewniającą satysfakcjonujące obniżenie stężenia moczanów w surowicy.

Dawkowanie w zaburzeniach czynności nerek

W przypadku osób z zaburzeniami czynności nerek konieczna jest modyfikacja dawkowania leku. Pacjenci z klirensem kreatyniny między 10-20 ml/min. mogą stosować 100-200 mg allopurynolu na dobę, a <10 ml/min. dawkę 100 mg na dobę lub nieznacznie wyższą, jednak z wydłużeniem odstępu między kolejnymi dawkami, aby nie doprowadzić do kumulacji leku.

W ciężkiej niewydolności nerek stosujemy dawkę mniejszą niż 100 mg na dobę lub wydłużyć odstępy między dawkami powyżej 24 godzin. Jeśli pacjent jest dializowany, należy rozważyć alternatywny schemat dawkowania, czyli 300-400 mg Miluritu od razu, po każdej dializie.

Dawkowanie w zaburzeniach czynności wątroby

U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby należy stosować niższe dawki leku. W początkowym okresie leczenia zaleca się również kontrolę enzymów wątrobowych tj. aminotransferazy (alaninowa i asparaginianowa – ALT i AST), fosfataza zasadowa (ALP), gammaglutamylotranspeptydaza (GGTP) oraz bilirubina całkowita.

Jak dawkować lek u dzieci?

U dzieci i młodzieży poniżej 15 roku życia podajemy 10-20 mg leku na kilogram masy ciała na dobę. Dawka maksymalna w tej grupie wiekowej wynosi 400 mg na dobę w 3 dawkach podzielonych.

Preparat Milurit jest rzadko stosowany u dzieci, z wyjątkiem chorób nowotworowych (w szczególności białaczki) i niektórych zaburzeń enzymatycznych np. w zespole Lescha-Nyhana.

Częste działania niepożądane

Do najczęściej zgłaszanych działań niepożądanych leku należy wysypka oraz podwyższenie stężenia hormonu tyreotropowego (TSH).

Mogą pojawić się także zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, biegunka), zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych oraz reakcje nadwrażliwości.

Rzadsze działania niepożądane

Do rzadziej zgłaszanych działań niepożądanych preparatu Milurit należą: zapalenie wątroby, kamica moczowa, cukrzyca, hiperlipidemia, depresja, senność, bóle i zawroty głowy , zaburzenia widzenia, bradykardia, nadciśnienie tętnicze, krwawe wymioty, zmiana częstości wypróżnień, biegunki tłuszczowe, krwiomocz, łysienie, odbarwienie włosów, niepłodność u mężczyzn, zaburzenia erekcji, ginekomastia oraz gorączka.

Niekiedy w trakcie terapii mogą pojawić się zaburzenia obrazu krwi i układu chłonnego tj. agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, trombocytopenia, wzrost lub spadek ilości krwinek białych, eozynofilia oraz angioimmunoblastyczny chłoniak z komórek T.

Z mniejszą częstotliwością występują ciężkie reakcje nadwrażliwości, w tym reakcja anafilaktyczna i powikłania skórne tj. zespół Stevensa-Johnsona (SJS) oraz toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (TEN). Jeśli pacjent obserwuje tego typu objawy, stosowanie preparatu należy natychmiast przerwać i nie przyjmować go ponownie w przyszłości.

Gdzie można zgłaszać działania niepożądane leku?

Jeśli pacjent podejrzewa u siebie występowanie objawów niepożądanych preparatu powinien powiadomić o tym jak najszybciej wyspecjalizowany personel medyczny.

Informacje o ewentualnych działaniach ubocznych są przekazywane do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych.

Przedawkowanie preparatu Milurit

Przyjęcie dużych dawek leku Milurit prawdopodobnie nie wywoła szkodliwych następstw, jeśli pacjent nie przyjmuje równocześnie innych leków, wchodzących w interakcje z allopurynolem.

Po przyjęciu znacznie wyższych dawek niż zalecane występowały głównie objawy z przewodu pokarmowego pod postacią nudności, wymiotów i biegunki.

Nie istnieje swoiste antidotum. Leczenie jest zazwyczaj objawowe – stosuje się płynoterapię, a w razie konieczności można zastosować hemodializę.

Jakie są przeciwwskazania do podania leku?

Milurit przeciwwskazany jest w przypadku nadwrażliwości na którykolwiek składnik preparatu. Leku nie należy stosować również jeśli w przeszłości wystąpiły zmiany skórne po zastosowaniu allopurynolu.

Produktu nie należy przyjmować w ostrym napadzie dny moczanowej oraz w hiperurykemii bez towarzyszących objawów klinicznych.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Milurit powoduje wydłużenie czasu działania 6-merkaptopuryny oraz azatiopryny, dlatego w trakcie terapii należy zmniejszyć ich dawkę do ¼ zalecanej.

Produkty lecznicze tj. salicylany stosowane w dużych dawkach mogą zmniejszyć skuteczność allopurynolu, ponieważ przyspieszają wydalanie jego głównego metabolitu przez nerki.

Osoby przyjmujące chlorpropamid w leczeniu cukrzycy, stosujące Milurit, narażone są na większe ryzyko wystąpienia hipoglikemii.

Należy uważnie monitorować poziom INR u pacjentów stosujących antagonistów witaminy K, ponieważ może dojść podwyższenia wartości tego współczynnika i zwiększonego ryzyka powikłań krwotocznych.

Obserwowano przypadki występowania wysypki skórnej u pacjentów przyjmujących allopurynol z ampicyliną lub amoksycyliną. Z tego względu zaleca się stosowanie innych antybiotyków w trakcie terapii hiperurykemii.

Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE (np. enalaprylu) z allopurynolem, zwłasza u pacjentów z zaburzenia czynności nerek, wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia leukopenii (obniżenia poziomu krwinek białych), reakcji nadwrażliwości oraz reakcji skórnych w przypadku stosowania kaptoprylu.

Na nadwrażliwość bardziej podatne są także osoby z przewlekłą chorobą nerek, które stosują leki moczopędne (w szczególności tiazydowe).

Milurit a ciąża

Bezpieczeństwo stosowania leku w ciąży nadal nie zostało wystarczająco udokumentowane. Nie zaleca się stosowania preparatu u kobiet ciężarnych, z wyjątkiem sytuacji, w której nie dysponujemy bezpieczniejszą, alternatywną metodą leczenia, a choroba stwarza znaczne ryzyko dla kobiety i płodu.

Milurit a karmienie piersią

Allopurynol i jego metabolity przechodzą do pokarmu kobiecego, dlatego nie zaleca się stosowania leku Milurit w okresie karmienia piersią.

Milurit a prowadzenie pojazdów

Preparat może powodować senność, zawroty głowy i ataksję (niezborność ruchowa). Z tego względu należy zachować szczególną ostrożność i unikać prowadzenia pojazdów oraz obsługiwania maszyn, do czasu uzyskania pewności, że lek nie wywołuje wyżej wymienionych działań niepożądanych.

Podsumowanie informacji o leku Milurit

Substancja czynna: allopurynol.

Wskazania: dna moczanowa oraz inne stany przebiegające z hiperurykemią niereagującą na leczenie dietetyczne.

Zastosowanie: doustne.

Dawkowanie: przy rozpoczynaniu terapii stosujemy 100 mg dziennie, początkową dawkę należy zwiększać w razie niezadowalającego efektu leczenia.

Główne przeciwwskazania: nadwrażliwość na substancje zawarte w preparacie, ostry napad dny moczanowej.

Główne działania niepożądane: zawroty głowy, bóle brzucha, wymioty, wysypka, świąd, obrzęk twarzy, wzrost TSH.

Należy pamiętać, by przed użyciem leku zapoznać się z treścią ulotki dołączonej do opakowania lub skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą, ponieważ każdy lek niewłaściwie stosowany może zagrażać życiu lub zdrowiu. Dokładne informacje dotyczące charakterystyki produktu znajdują się w ulotce dołączonej do opakowania preparatu.

Dane zamieszczone w artykule mają charakter jedynie informacyjny, nie zastępują przepisów prawnych i nie mogą zostać podstawą do jakichkolwiek roszczeń.